Een paar daagjes naar Duitsland.

Maandag 3 juni zijn we voor een paar daagjes vertrokken naar Duitsland. Ons hotel is gelegen in de bergen van het Sauerland. Rond de 365 km vanaf IJmuiden. Onze eerste stop is Hünxe, niet ver van Wesel. Eerst zijn we een stukje het dorp ingelopen om te kijken of er iets van een eetgelegenheid op was, we treffen het niet, 's maandags zijn de winkel gesloten en uiteindelijk vinden we een pizzeria op het pleintje tegenover een supermarkt. Het dorpje ziet er leuk uit: Een muurschildering van Hünxe rond 1900, een kerkje en op het pleintje een fontein.

Onze volgende stop, want het is tijd om wat te drinken, is Hohenlimburg. we zijn namelijk van plan om deze reis in etappes af te leggen. Hohenlimburg is een stadssdeel van Hagen.

Ee n beziewnswaardigheid van
Hohenlimburg is het Slot Hohenlimburg. Hoog gelegen op de berg is het vanuit het stadsdeel te zien. Helaas hebben we daarvoor te weinig tijd. En gaan we richting Schwartmecke, daar waar ons hotel is.
We hadden ons van te voren op de hoogte gesteld van de wegwerkzaamheden aan de Duitse wegen, echter de route naar het hotel, de B55, is geheel afgesloten. Na wat rondgereden te hebben dachten we de weg naar het hotel te vinden. Onze "Beppie" leidde ons naar een landweg.

Maar op een gegeven moment werd het landweggetje alleen maar geschikt voor een tereinwagen en onze Opel Corsa is dat in ieder geval niet. Omgekeerd en de bewoonde wereld weer terug vinden was de enige oplossing. Als door een wonder zaten we op de goede koers.

Onze kamer is op de 2e verdieping. Eenvoudig, maar van alle gemakken voorzien.

Na deze, toch nog vermoeiende reis met al die omleidingen, kunnen we aanschuiven voor het diner.
Het valt ons op dat er niet zoveel andere gasten zijn.

Na het eten konden we heerlijk relaxen in de hotel lobby.

De volgende ochtend, een goed ontbijt, informatie inwinnen over de wegen. We willen namelijk naar het Staatsarchief in Wuppertal.

Alleen op de afstand vanaf het hotel naar Wuppertal hadden we ons een beetje verkeken. Volgens het kaartje was het toch nog 125 km (ca. 1 uur en 30 minuten) rijden. Maar op wegen waar je soms 130 km/u kunt rijden, was dat opzicht geen bezwaar. Onze "Beppie" bracht ons tot voor de deur van archief.

Achter het gebouw was een kleine parkeerplaats, en alsof ze op ons gerekend hadden, met nog één plek over. Eerst maar wat eten. En daarna in het archief aan de slag.
We zijn op zoek naar de broers en zusters van Julius Perger, de Haagse fotograaf. We hadden  in totaal twee zusters en twee broers. Daarvan hadden van één zuster de geboortedatum, van de broers hadden we van beide geen geboortedatum. In totaal hebben we nu een achttal geboorteaktes kunnen vinden.
De familie  Perger is aangevuld met in totaal 11 kinderen, 3 dochters en 8 zonen. Een van de zonen, Georg Julius Perger, daar hebben we geen geboortedatum van gevonden. Wat we wel weten is dat hij naar Australië is geëmigreerd en daar in het huwelijk is getreden met Jane A. Aboriginal. Uit dit huwelijk zijn een drietal kinderen bekend. Al met al geen slecht resultaat.

Tijd om maar weer terug te gaan naar het hotel. Nog even een plaatje van de omgeving.

Woensdag 4 juni, de verjaardag van Gea, hebben gepland voor een toeristische aanpak. Na het ontbijt, wandelend naar Oberhondem. In dit plaatsje ziojn een tweetal attracties. Slot Adolphsburg en een borduurmuseum. Het Slot Adolphsburg is alleen aan de buitenkant te bezichtigen.

 Het borduurmuseum is gevestigd in voormalige kosterij van Oberhundem kerk.

Behalve dat de expositie bestond uit oude borduurwerken, kon je daar ook zelfgemaakte borduurwerken inlijsten. En natuurlijk was er ook voor Gea om haar toekomstige UFO's mee uit te breiden. (UFO = UnFinishedObjects).

Een adventskalender. Veel van de aangeboden artikelen waren in kerstsfeer. Dat moet wel want het moet over zo'n 7 maanden klaar zijn.

Op het voorplein is een meiboom te bewonderen.

Tijd voor een kopje koffie en een kopje thee. 

In het Gasthof Zu den Linden vinden we onderdak en onze versnapering.

Ons verdere reisdoel was een bezoek aan het Slot Dillenburg, maar op aanraden van de receptionist kiezen we voor Slot Berleburg in Bad Berleburg.

Aangekomen in Bad Berleburg moesten we nog uitvinden waar het slot is. 

Via Wikipedia vinden we de bijzonderheden van het plaatsje en het slot.

Bad Berleburg is een plaats en gemeente in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen, gelegen in het Kreis Siegen-Wittgenstein. De stad telt 19.472 inwoners.
Aan de rand van de stad ligt het Slot Berleburg dat toebehoort aan de Duitse adellijke familie Zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg. De huidige prins is Richard zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg. Deze tak van de Sayn-Wittgenstein-familie is dus vernoemd naar de stad Bad Berleburg om niet in de war te raken met andere takken van de familie.

De bewoners van dit slot zijn ook bekenden van onze koninklijke familie. Hier heeft Beatrix haar man Claus leren kennen. Tijdens de rondleiding door het slot werd daar ook uitvoerig over verteld. Willem-Alexander is ook een goede bekende. Hij heeft samen met Prins Richard een enorme karper gevangen. Deze is opgezet en te bewonderen in een van de zalen.

Na de rondleiding zijn we nog even wat gaan drinken in een restaurant in het slot. We hebben daar een viertal Nederlanders uit de kop van Noord-Holland ontmoet en deze hebben van ons deze foto gemaakt.

Ondertussen is gaan regenen dat het giet. Dus dan maar weer naar het hotel, ons laatste diner. Morgenochtend na het ontbijt gaan weer huiswaarts. Al met al een geslaagd uitstapje. Onze volgende reis is naar Beryl. Zij heeft ons uitgenodigd om haar verjaardag te vieren in Purley.