11 september 2011
13 september 2011
13 september 2011
14 september 2011
15 september 2011
maandag 26 september 2011
Camping de Berken - Zondag 25 september 2011
De temperatuur is:
Vandaag is gepland als een rustig dagje. Dat het allerminst een rustig dagje is zal blijken uit dit verslag.
Gelet op het mooie weer besluiten we een wandeling in de omgeving te maken. we beginnen bij de begraafplaats naast de camping. Op die begraafplaats is het graf van Wemeltje Kruit.
Wemeltje Kruit (Gasselte, 1 september 1887 - Assen, 27 september 1963) was een koopvrouw en een markant dorpsfiguur, die Wemelie werd genoemd, in de Drentse plaats Gasselte.
Wemelie was een dochter van de arbeider Jan Kruit en van Geesje Smeeman. Zij trouwde op 18 december 1926 te Gasselte met Kornelis Borcheld. Wemelie verdiende de kost[1] door met haar fiets met koopwaar rond te trekken langs de plaatsen in de omgeving van de Hondsrug en huis aan huis haar waar uit te venten. Haar bezoek in een plaats kondigde ze aan door op zondagmorgen in de kerk ter plaatse te gaan zitten, waardoor de bewoners wisten dat zij die week langs zou komen.[2] Zij woonde in een woonwagen op het terrein van de huidige ijsbaan in Gasselte. Later kreeg zij een woninkje bij de inmiddels verdwenen camping de Hoefslag. Na haar overlijden werd de woning als vakantiewoning met de naam Wemeltje verhuurd door de camping.[3]
Aan de Kerkstraat te Gasselte bevindt zich een standbeeld van Wemelie in karakteristieke houding met haar fiets, gemaakt door Bert Kiewiet. Zij overleed in september 1963 in het ziekenhuis te Assen op 76-jarige leeftijd. Er werd een janhagelkoekje naar haar genoemd, dat in de streek wordt verkocht.
De Drentse dichter Gerard Nijenhuis schreef het gedicht Wemelie Kruut, waarvan dit een fragment is:[3]
Bij het verlaten van de begraafplaats gaan we linksaf de Borgerweg op. De eerste kruizing is Achter de Brinken. Voorbij de bewoning is een pad het bos in. we volgen dit pad over het Drouwernerzand. Bij de Bosweg komen we Drouwen in en gaan de Hoofdstraat of te wel de Saksenroute in. we lopen in de richting van de Oude Waag. Mogelijk dat we daar even een kopje thee kunnen drinken. Maar, het ziet er verlaten uit en is dus gesloten. Later blijkt dat het restaurant verkocht is en dat men er nog over aan het nadenken zijn wat voor etablissement moet worden.
We vervolgen onze weg dan maar zonder een bakkie thee. We lopen de Hoofdstraat door tot de Molenweg. Deze houden we aan tot de splitsing van Witlandsweg. Rechtsaf gaan we richting Molenplaatsweg.
Hier vandaan hebben we zicht op een mooi stukje landschap. Op de Molenplaatsweg komen we nog een paardentram tegen.
Bij de Hogeweg gaan we linksaf. Een eind verderop zijn een vijftal hunnebebben.
Links in de bosjes zit Gea een beetje verborgen de paardentram na te kijken.
We lopen dan het zandpad van de Hogeweg richting Borger. Bij de Achterste Kampweg slaan we linksaf, richting Bronnegerstraat. Zo passeren we het Hunnebed centrum.
Het Hunebedcentrum is een archeologisch museum. Het Hunebedcentrum vertelt het verhaal over de hunebedden en de hunebedbouwers in vaste en tijdelijke tentoonstellingen. Het museum beschikt over een museumwinkel, een museumcafé en een kenniscentrum. Het bevindt zich in het Drentse dorp Borger, op steenworp afstand van het grootste hunebed van Nederland. Op het terrein van het Hunebedcentrum staat een reconstructie van een steentijdhuis met bijbehorende oertuin, de keientuin en een graanspieker.
Het Hunebedcentrum maakt deel uit van de stichting Borger, Prehistorisch Hart van Nederland. De stichting is in 1959 opgericht. Het museum begon in 1882 in het Armenwerkhuis aan de Bronnegerstraat in Borger. In 1984 kreeg het de naam Nationaal Hunebedden Informatiecentrum. Op 27 mei 2005 werd een geheel nieuw Hunebedcentrum door prinses Margriet officieel geopend. Het schetsontwerp van het nieuwe gebouw werd gemaakt door de architect Aldo van Eyck, onder andere bekend van het Burgerweeshuis in Amsterdam. Hij overleed in 1999, waardoor hij het werk zelf niet heeft kunnen afmaken. Zijn weduwe Hannie van Eyck-van Roojen heeft, samen met architect Abel Blom, het oorspronkelijke ontwerp gerealiseerd. Het restaurant is gemeubileerd met stoelen en tafels ontworpen door Alvar Aalto.
Bij de splitsing Molenplaatsweg gaan we rechtsaf. deze lopen we af tot de Kampakkers. Achter de Kampakkers ligt Noordes. Daar willen we naar toe om even uit te rusten. Als Guus en Geesje maar thuis zijn. En we hebben massel, ze zijn thuis. Een glaasje water na deze lange, barre tocht smaakt als champagne.
We zijn erg blij dat Geesje aanbied om ons naar de camping terug te brengen.
Via Google-maps hebben we de route nog even bekeken. De blauwe lijn geeft de route aan.
Vandaag is gepland als een rustig dagje. Dat het allerminst een rustig dagje is zal blijken uit dit verslag.
Gelet op het mooie weer besluiten we een wandeling in de omgeving te maken. we beginnen bij de begraafplaats naast de camping. Op die begraafplaats is het graf van Wemeltje Kruit.
Wemeltje Kruit (Gasselte, 1 september 1887 - Assen, 27 september 1963) was een koopvrouw en een markant dorpsfiguur, die Wemelie werd genoemd, in de Drentse plaats Gasselte.
Wemelie was een dochter van de arbeider Jan Kruit en van Geesje Smeeman. Zij trouwde op 18 december 1926 te Gasselte met Kornelis Borcheld. Wemelie verdiende de kost[1] door met haar fiets met koopwaar rond te trekken langs de plaatsen in de omgeving van de Hondsrug en huis aan huis haar waar uit te venten. Haar bezoek in een plaats kondigde ze aan door op zondagmorgen in de kerk ter plaatse te gaan zitten, waardoor de bewoners wisten dat zij die week langs zou komen.[2] Zij woonde in een woonwagen op het terrein van de huidige ijsbaan in Gasselte. Later kreeg zij een woninkje bij de inmiddels verdwenen camping de Hoefslag. Na haar overlijden werd de woning als vakantiewoning met de naam Wemeltje verhuurd door de camping.[3]
Aan de Kerkstraat te Gasselte bevindt zich een standbeeld van Wemelie in karakteristieke houding met haar fiets, gemaakt door Bert Kiewiet. Zij overleed in september 1963 in het ziekenhuis te Assen op 76-jarige leeftijd. Er werd een janhagelkoekje naar haar genoemd, dat in de streek wordt verkocht.
De Drentse dichter Gerard Nijenhuis schreef het gedicht Wemelie Kruut, waarvan dit een fragment is:[3]
"Zij die wat vreug, die 'n aanbod dee
van gaoren en band en jarretels
'n centenkraom -
Zij was 't die vrij was
as 'n vogel in zien vlucht."
van gaoren en band en jarretels
'n centenkraom -
Zij was 't die vrij was
as 'n vogel in zien vlucht."
(gegevens: Wikipedia)
Kornelis Borcheld is familie van Gea. De zoon van Wemelie woont in Middelburg en we hadden beloofd te gaan kijken hoe het met het graf is.Bij het verlaten van de begraafplaats gaan we linksaf de Borgerweg op. De eerste kruizing is Achter de Brinken. Voorbij de bewoning is een pad het bos in. we volgen dit pad over het Drouwernerzand. Bij de Bosweg komen we Drouwen in en gaan de Hoofdstraat of te wel de Saksenroute in. we lopen in de richting van de Oude Waag. Mogelijk dat we daar even een kopje thee kunnen drinken. Maar, het ziet er verlaten uit en is dus gesloten. Later blijkt dat het restaurant verkocht is en dat men er nog over aan het nadenken zijn wat voor etablissement moet worden.
De Oude Waag in betere tijden.
We vervolgen onze weg dan maar zonder een bakkie thee. We lopen de Hoofdstraat door tot de Molenweg. Deze houden we aan tot de splitsing van Witlandsweg. Rechtsaf gaan we richting Molenplaatsweg.
Hier vandaan hebben we zicht op een mooi stukje landschap. Op de Molenplaatsweg komen we nog een paardentram tegen.
Bij de Hogeweg gaan we linksaf. Een eind verderop zijn een vijftal hunnebebben.
Nog wat mooie plaatjes.
We lopen dan het zandpad van de Hogeweg richting Borger. Bij de Achterste Kampweg slaan we linksaf, richting Bronnegerstraat. Zo passeren we het Hunnebed centrum.
Het Hunebedcentrum is een archeologisch museum. Het Hunebedcentrum vertelt het verhaal over de hunebedden en de hunebedbouwers in vaste en tijdelijke tentoonstellingen. Het museum beschikt over een museumwinkel, een museumcafé en een kenniscentrum. Het bevindt zich in het Drentse dorp Borger, op steenworp afstand van het grootste hunebed van Nederland. Op het terrein van het Hunebedcentrum staat een reconstructie van een steentijdhuis met bijbehorende oertuin, de keientuin en een graanspieker.
Het Hunebedcentrum maakt deel uit van de stichting Borger, Prehistorisch Hart van Nederland. De stichting is in 1959 opgericht. Het museum begon in 1882 in het Armenwerkhuis aan de Bronnegerstraat in Borger. In 1984 kreeg het de naam Nationaal Hunebedden Informatiecentrum. Op 27 mei 2005 werd een geheel nieuw Hunebedcentrum door prinses Margriet officieel geopend. Het schetsontwerp van het nieuwe gebouw werd gemaakt door de architect Aldo van Eyck, onder andere bekend van het Burgerweeshuis in Amsterdam. Hij overleed in 1999, waardoor hij het werk zelf niet heeft kunnen afmaken. Zijn weduwe Hannie van Eyck-van Roojen heeft, samen met architect Abel Blom, het oorspronkelijke ontwerp gerealiseerd. Het restaurant is gemeubileerd met stoelen en tafels ontworpen door Alvar Aalto.
(gegevens: Wikipedia)
Bij de splitsing Molenplaatsweg gaan we rechtsaf. deze lopen we af tot de Kampakkers. Achter de Kampakkers ligt Noordes. Daar willen we naar toe om even uit te rusten. Als Guus en Geesje maar thuis zijn. En we hebben massel, ze zijn thuis. Een glaasje water na deze lange, barre tocht smaakt als champagne.
We zijn erg blij dat Geesje aanbied om ons naar de camping terug te brengen.
Via Google-maps hebben we de route nog even bekeken. De blauwe lijn geeft de route aan.
Abonneren op:
Posts (Atom)