Vakantie in Tasmanie - vrijdag 2 maart 2012

We zijn wat laat opgestaan, maar dat heeft een reden. Gisteravond zijn we wat laat uit Launceston gegaan. Vandaag gaan we het gebied van de Great Western Tiers bekijken.Eerst gaan we koffie met wat lekkers nemen bij de Raspberry Farm.

Hier worden frambosen gekweekt, een deel daarvan is voor eigen gebruik in het restaurant.
De scones zien er heerlijk uit. Zonde om op te eten.

De struiken staan onder grote schermen.

Ook worden de diverse smaken van de frambosen jam verkocht. We wandelen nog even rond op het terrein. Een aantal gebouwen uit vervlogen tijd staan er nog.

De vroegere eigenaars van de farm hebben zelf de boerderij gebouwd. Ze hadden zeven kinderen die ook onderwijs nodig hadden. Daarvoor hadden ze een schooltje gebouwd. Het was ondoenlijk in die tijd om de kinderen naar een grote plaats te brengen om onderwijs te genieten. het is jammer dat dit stukje geschiedenis tot een bouwval is geworden.

We vervolgen onze weg richting de Devils Gullet. Wat de duivels huig betekend. Devils Gullet is, net als de meeste bergen, ontstaan in de ijstijd. Via wegen, al dan niet geasfalteerd, komen bij de parkeerplaats van Devils Gullet. We moeten dan nog 530 meter lopen en klimmen tot we bij het uitzichtpunt zijn.

Het uitzicht is adembenemend. Maar daar helpt de hoogte ook een beetje bij.

Op de parkeerplaats is een sculptuur geplaatst. Op een plaquette staat de omschrijving.

Vrij vertaald is het:
De geometrische vorm van de cirkel is gebruikt in verschillende tijden en verschillende culturen - het vertegenwoordigd het heelal en de vier elementen: water, vuur, de lucht en de aarde. De aarde wordt vertegenwoordigt door het werk bij de parkeerplaats, en het water bij het werk verderop het pad naar de uitkijktoren.

Op de terugweg komen we nog een egel tegen.

Zodra ze zich bedreigt voelen, beginnen ze een kuiltje te graven om dan niet op te vallen met de kleur van de grond.

En zo komen we dan in het gebied van de Mersey White Water Forest Reserve. Hier wordt de sport van het wild water kano varen beoefend. In de rivier is een dam gebouwd voor het opwekken van stroom. Als er wedstrijden zijn wordt de sluis van de dam geopend en wordt het kabbelend riviertje een wilde stroom.

Vlakbij de rivier is een ruimte gecreëerd om de kunnen barbecueën.

Er staan tafels en banken. Ook is er aan de hygiene gedacht. Een openbaar toilet.
Een aparte ruimte om te schuilen tegen de regen.

Een kano siert het gebouw. Na al deze indrukken opgedaan te hebben keren we terug naar huis.
Morgen een nieuwe dag, met nieuwe kansen.

Vakantie in Tasmanie - zaterdag 3 maart 2012

Vandaag gaan we eerst naar de markt in Delorain. Het is grotendeels een buitengebeuren en een gedeelt vindt in een grote schuur plaats.

Er is van alles te koop. Van eigengeteelde groente tot handgemaakte, houten voorwerpen.
Een hele zak schoongemaakte wortelen.

Onder een luifel zit Hank Koopman achter z'n elektronisch orgel te spelen. Hank heeft Nederlandse voorouders.

Gea is aan de praat geraakt met een man die ook vogelhuisjes zelf maakt en op de markt verkoopt.

Grote bolbegonia's.

Vanuit Delorain houden we pauze voor een bakkie bij een Chocolade fabriek "House of Anvers".
Het is gevestigd in Latrobe, tussen Delorain en de noordkust.

Het huis dateerd van 1931 en ziet er uit als een Californische bungalow.

Het is een restaurant annex museum. Het is erg mooi ingericht. Net zo als deze schoorsteenmantel.
Het geheel is gestoeld op de Pralines en ook het recept komt uit België.

Het museum is ingericht met van alles wat met chocolade te maken heeft. Blikjes, posters en vormen.

Gea geniet van haar chocolade.

We vinden er veel bekende namen; Droste, De Ruijter, Kwatta, Tjoklat, Van Houten en veel meer.

Mallen voor het maken van chocolade figuren.

Naast he restaurant is winkel voor de verkoop. Ook de posters die met chocolade te maken hebben  zijn aanwezig.

Een apart winkeltje waar chocolade artikelen verkocht worden, staat naast de bungalow.

We rijden wat verder in Latrobe en even buiten Latrobe komen we bij een uitkijkpunt, genaamd Braddon's Lookout Viewing Point.

Het uitzicht wordt wat beperkt door de regen.

Een plakaat geeft de afstanden aan waar vandaan we de plaatsen en/of bergen kunnen zien.

Vanaf Devonport vertrekt dagelijks de veerboot naar Melbourne. Deze is te vergelijken met de veerboot van IJmuiden naar Newcastle in Engeland. Met een reuze Platypus (Vogelbekdier) bij de ingang komen we bij Hall of Fame: The Axeman's Cafe Bar.

De Axeman zijn de houthakkers van Australië. Er worden hele competities gehouden wie in een mum van tijd een boomstam kunnen doorklieven. In de "Bar" is een expositie ingericht, die gewijd is aan het houthakken.

Buiten het hakken, wordt er ook gewerkt met zagen, handzagen en trekzagen van diverse afmetingen.

Een zaag is gebruikt om er een schilderij op aan te brengen.

In een vitrine zien we de speciale schoenen met spikes. Deze helpen om te voorkomen dat men tijdens het zagen uitglijd.

Een grote zaal was ingeruimt voor een speciaal feest, waarschijnlijk een trouwerij.

Onze volgende stop is Cherry Farm. De kersen worden in het veld gekweekt, maar de in de schuur is tevens het restaurant gevestigd. Een gedeelte van het restaurant is ingericht als informatie centrum.
Gea heeft een broodje met zalm besteld, Gerard, Dineke en ik pancakes met kersen.

In de informatieruimte staat een opengewerkt model van de Cherry Farm.

In vier modellen worden de perioden van de jaargetijden uitgebeeld.

Winter

Lente

Zomer

Herfst

In het midden van de ruimte staat een machine om de pitten uit de kersen te persen.

Buiten wordt op een bord nogmaals weergegeven hoe de kersen in de vier jaargetijden groeien.

Bij Devonport stoppen we om het naar het strand te kijken.

Een paar meeuwen zijn nieuwsgierig, misschien hebben we wel wat brood bij ons.

Tijd om weer terug te gaan naar huis.
Onderweg stoppen we bij een huis met een hoog hek, achter het hek zien we walleby's en een grote kangaroo. Ook zijn er een paar witte walleby's.

Ik sta oog in oog met een struisvogel.

De bewoners van het huis zijn jaren geleden begonnen met, laten we zeggen, deze dierentuin.
Het hek rondom het park behoeft geen belet te zijn voor de grote kangeroo.
Waarschijnlijk omdat ze goed verzorgt worden, hebben geen behoefte om over het hekwerk te springen.

Dan weer richting Delorain