6 uur, de wekker loopt af. Ontbijten en daarna de auto laden. Gerard is snipverkouden, Dineke aan de betere hand, Gea hoest nog wel een beetje en ik heb nergens last van.
Met de auto naar de westkust. Onze bestemming is Strahan.
De eerste stop is Craddle Mountain, een natuurreservaat. Je mag daar zelf (tegen betaling) met de auto doorrijden als het niet te druk is. Anders moet je met de bus. Je kunt daar lange wandelingen maken. Voorwaarde is dat je je naam en de bijzonderheden in een boek schrijft. En als je terug bent moet je je afmelden. Dit wordt gecontroleerd en als er iemand zijn terugkeer niet gemeld heeft wordt een zoektocht op touw gezet.
In de natuurparken zijn veelal picknickplaatsen ingericht. Op zo’n plaats kunnen we koffie en thee maken. De bijzonderheid van Craddle Mountain is de chalet dat in 1912 door een Oosterijks en Australies echtpaar is gebouwd en tevens als een rustplaats voor gasten diende. Zij hielden zich aan een motto, die ook bij de ingang van het chalet is aangebracht:
“This is Waldheim, where there is no time and nothing matters.”
De chalet die er nu staat is een copy van het oorspronkelijke gebouw en is ingericht als een museum.
Verder gereden en op verschillende plaatsen gestopt om foto’s te maken. Ik ben blij dat ik gebruik kan maken van de digitale fotografie. Anders had het ontwikkelen en afdrukken kapitalen gekost.
Aan Dove’s Lake zijn we gestopt voor een korte wandeling. Aan het meer is een boothuis, dat is het doel van de wandeling.
Onderweg zien we een “Echidnas”, een egel. Langs de wegen kunnen we veel dieren tegenkomen. Ook zien we veel dode, aangereden dieren. De meeste worden in de late avond- en nachturen aangereden.
We stoppen nog even bij de “Rainforest-Pencil Pine Falls”, een waterval.
Rainforest-Pencil Pine dankt zijn naam aan de Pijnbomen die in het woud groeien.
Tijdens een volgende stop zien we een “Wallaby”, deze soort is kleiner dan de Kangaroe op het vaste land van Australië.
