Vakantie in Tasmanie - zondag 4 maart 2012

Gerard en ik zijn naar Tourist Informatie geweest voor kaarten van Tasmanië.

Deze kaarten kan ik scannen om te gebruiken voor de weblog.

We gaan vandaag niet weg het regent katten en honden.

Morgen gaan we naar het noorden. Het is iedere dag een verrassing.

Vakantie in Tasmanie - donderdag 1 maart 2012

 Samen ontbeten, Gerard en Dineke zijn naar hun werk.
's Morgens rustig aan gedaan. Zitten schrijven, Gea heeft zitten borduren en ik heb de weblog bijgewerkt. Na de lunch zijn we Delorain ingegaan. Meer eerst wat foto's van het huis van Gerard en Dineke. De achtertuin. Het domein van Dineke.

De voorkant van het huis.

Een ander gedeelte van de achtertuin.

In Delorain stroomt de rivier de Meander. Langs de rivier ligt aan beide zijde een wandelpad.

Het wildlife van Delorain.

Over de rivier is een wandelbrug aangelegd.

De rivier vanaf de brug.

Aan de waterkant ligt bij de rivier een caravanpark. Om daar gebruik van te maken worden wel wat regels gesteld. Vandaar dat bord.

Genieten van de omgeving.

De beelden in het park zijn door bemiddeling van de Rotery Club gerealiseerd.

Langzamerhand gaat de klok meespelen en gaan we terug naar huis.
We eten vanavong op de waranda en na het eten zijn we naar Launceston gegaan. In Launceston is de Country Club. Het is een combinatie van een hotel en een casino. We gaan ons geluk beproeven in het casino. Voor Dineke was het geluk duidelijk zichtbaar.
De machines waren erg goed voor haar. Wijzelf hebben het ook niet slecht gedaan.
Begonnen met $ 50,- en uiteindelijk met $ 8,- winst weggegaan. Laat naar huis en om 2 uur waren we pas thuis.
Gelukkig hoefde Gerard en Dineke de volgende dag niet te werken, dus kunnen we lekker uitslapen.

Vakantie in Tasmanie - woensdag 29 februari 2012

We hebben wat langer kunnen slapen. Gerard was al naar z'n werk. Dineke hoeft pas om half negen bij een cliënt in Delorain te komen. Samen ontbeten en na het ontbijt heeft Gea de kamers gestofzuigd.
We hebben er een luie dag van gemaakt. Ik kan, dankzij de laptop en dongel van Dineke, onze belevenissen met de weblog weergeven. 's Avonds hebben we met z'n vijven bij de Italiaan gegeten.

Als voorgerecht nemen we, met uitzondering van Gerard, soep. In nederland krijg je, als je soep als voorgerecht besteld, een kommetje soep. In Tasmanië krijg je daarentegen een badkuip voorgeschoteld.

Ook de pizza is, al noemen dat een pizza voor twee personen, een groot wagenwiel.
Overigs smaakt het ons uitstekend.

Het restaurant is zeer stijlvol ingericht.

Vakantie in Tasmanie - maandag 27 februari 2012

Het heeft die nacht aardig geregend. Je kon het kletteren op de daken. De kamer is eenvoudig ingericht.

Er is ruim voldoende keuze voor het ontbijt. Alleen met de eieren wil het niet zo.
Ze zijn, nadat zegekookt zijn, nog zacht. Volgens ingewijden ligt het aan de hoogte waar we zitten.

Na te hebben ontbeten en uitgecheckt, gaan we richting Lake St. Clair. Niet ver van het hotel in daar het Visitor Centre van Lake St. Clair. Een stukje langs het meer gewandeld. Op een bordje wordt je gewaarschuwd voor slangen. Alleen ze hebben zich niet laten zien.

Lake St. Clair is het diepste verswater meer van Australië. 167 meter diep en het is zo'n 10.000 jaar geleden gevormd door de gletsjers uit de ijstijd.

In het bezoekers centrum is een expositie ingericht over de natuur en het wild dat daarin voorkomt.
Er leven veel verwilderde katten in het bos en zijn niet voor de poes. Deze zijn meestal als jonge kat achtergelaten door de mensen. Wat nu wordt toegepast is het laten steriliseren van de katten en voorzien van een chip. Hierdoor wordt, als men toch een kat in het wild los laat, op de eerste plaats niet meer jonge katjes geboren en op de tweede plaats kan men de eigenaar traceren.

Een inheemse rat.

De Tasmaanse Devil. Deze leven nog wel in het wild, maar zijn moeilijk te vinden.
In de dierentuin van Launceston worden ze ook gehouden en voor het publiek te zien.
Het probleem met de Tasmanian Devil is dat zij een ziekte oplopen, welke besmettelijk is voor de andere Devils.

Een vogelbekdier.

Een egel, in Tasmanië worden deze Edgina genoemd.

Na een bakkie gedaan te hebben, gaan we naar de Wall in the Wilderness. Een beeldhouwer is in 2005 begonnen de geschiedenis van de regio uit te beelden in hout. Hij gebruikt daarvoor dikke planken van zo'n drie meter hoog. Er mag absolute niet gefotografeerd worden. Voor de expositie ruimte staat een adelaar van koper.

Middels het internet, www.thewalltasmania.com, is meer informatie te vinden. Zo ook de volgende plaatjes van het werk van de beeldhouwer.

Het houtsnijwerk ziet er prachtig uit. Een jas die aan een kapstok hangt, lijkt alsof deze zo kan worden aangetrokken. Sommige delen van het werk is in grote lijnen te zien waar de beeldhouwer zijn beitels nog moet gebruiken.

Daarna zijn we naar Waddamana gereden. Daar is een waterkrachtstation als museum ingericht. Het gebouw dateert uit 1922 en ziet er imposant uit.

Vanaf de bergen werd het water naar de krachtcentrale gevoerd. Daar wordt het opgevangen in turbines, welke op hun beurt dynamo's aandrijven die de stroom produceert.

Ook zijn er de kantoren, ingericht in de beginjaren 1900 van het ingebruik genomen krachtstation te bezichtigen.

Op het terrein voor het gebouw is een picknick plaats ingericht waar we de lunch gebruiken.

Daarna zijn we verder gereden naar de Western Lakes Wilderness Fishery.

wordt vervolgt.

Vakantie in Tasmanie - dinsdag 28 februari 2012

Gerard en Dineke zijn beide naar het werk, dus hebben we het rijk alleen.

Gea heeft de wasmachine uitgeprobeert en zonder problemen aan de lijn weten te hangen.
De temperatuur is rond de 20 graden Celcius, dus is het zo droog.In en om het huis zijn kleine salamanders.

Na de lunch zijn we Delorain ingegaan en hebben boodschappen gedaan bij de supermarkt.
Delorain is een klein provinciestadje. Behalve in de grote steden, zoals Launceston en Hobart, is er hier alleen maar laagbouw.

Veel doet herinneren aan vervlogen tijden. We kwamen langs een huis waar op balustrade de beelden van de Dikke en de Dunne staan.

In een tuin stond een oude wagen. Het paard zal inmiddels wel zijn werkzaamheden elders uitvoeren.
Het is zelfs de vraag of er een paard is die deze kar kan trekken.

Betrekkelijk weinig huizen staan er hier te koop. De resessie heeft hier nog niet klaarblijkelijk toegeslagen. Via het nieuws horen we wel dat her en der bedrijven zijn, die hun deuren moeten sluiten.
Een nieuwsgierige vogel heb ik nog op de gevoelige plaat kunnen zetten. ik zal nog even moeten nagaan wat de naam van de vogel is.

De naam van de vogel is: Plover.

's Avonds hebben we op de waranda heerlijk gegeten. Gerard en Dineke hebben een ideale barbecue.
We denken er over om, als we weer terug in holland zijn, er een aan te schaffen.
Het vergt weinig onderhoud en het eten krijgt een extra dimensie.