Het appartementenhotel is een voormalige fabriek voor het verwerken van wol.
Een paar machines staan nog op de diverse verdiepingen.
Om 8 uur ontbeten. Daarna zijn we Hobart ingegaan om te winkelen.
Ik heb een adres gevonden waar ze postzegels verkopen. Mijn oog is gevallen op een jaarset van 2011.
In een winkelcentrum is een klok die op het hele en halve uur een deutje speelt en daarbij ook een muziekje en animatie weergeeft.
Daarna zijn we naar de havenbuurt gegaan. Daar is op zaterdag een grote markt. De Salamanca markt. Je kunt daar bijna van alles vinden. Het grootste gedeelte bestaat uit zelfgemaakt houtwerk voor de touristen. Kleding, groente en tweedehands spullen zijn daar ook in trek.
We hebben nog even gekeken bij een optreden van City of Hobart Highland Pipe Band.
Achter de markt zijn doorgangen die bij binnenplaatsen brengt. Daar is duidelijk te zien dat Hobart tegen de heuvels is gebouwd.
In een aandoenlijk winkeltje worden alleen spullen verkocht voor kleine meisjes. Een fee zit in een grot en daar worden de sprookjes verteld aan de kleintjes.
Via de telefoon heeft Gerard ons weer gevonden en gaan we de lunch gebruiken op een van de binnenplaatsen.
Een fontein herinnerd ons aan de ontdekking van Tasmanië door Abel Tasman.
Na de lunch gaan weer terug naar het appartement. Op de terugweg komen in een voormalige fabriekshal. Hier werd o.m. jam gemaakt en verpakt. Deze hal is geheel omgetoverd tot een horecagelegenheid en kleine winkeltjes waar je de atmosfeer van vroeger terug kunt vinden.
Een soort permanente tentoonstelling geeft aan hoe het vroeger was.
We gaan op weg naar Mount Wellington. Deze berg is 1270 meter hoog en op de top is een uitkijkpost. Hier heb je prachtig uitzicht over de stad Hobart en de omgeving van Hobart.
Onderweg komen we langs de Cascade Brewery, een bierbrouwerij die dateerd van 1824.
De uitkijkpost is een hal met veel glas en een prachtig uitzicht.
Een stad aan je voeten.
Omgeveer 270 meter lager is een chalet, waar je gebruik kunt maken van een BBQ.
Het hout lig er al bij. Dit is om te voorkomen dat mensen zelf gaan hout sprokkelen.
Het uitzicht wordt wat belemmerd door de bomen, maar is een goede plek om om even te relexen.
Onze volgende stop is Mount Nelson. Mount Nelson is 340 meter hoog en heeft volledig uitzicht over de Storm Bay.
Dit punt werd gebruikt als signaalpunt om Hobart te waarschuwen voor de komst van vijandelijke schepen. Een foto uit vroegere tijden geeft weer hoe dat in z'n werk ging.
Terug in ons appartement hebben we Gerard en Dineke laten kennismaken met het spel Keezen.
We hadden het spel vanuit Nederland meegenomen. Met een taxi zijn we naar het Wrest Point Casino gereden. Daar hebben we wat gegeten en ons geluk beproefd met het gokken.
Begonnen met 50 dollar, gingen we weer weg met 183 dollar. 133 dollar winst. Niet gek.
Boven in het Wrest Point Hotel is een restaurant dat langzaam ronddraaid. Het duurt 77 minuten om geheel rond te draaien. Echter als je daar wilt eten is de 133 dollar niet voldoende voor één persoon.
Maar het uitzicht is prachtig. De brug die we ook vanaf Mount Wellington hebben gezien, is prachtig verlicht.
Wat later dan geplant gaan we met de taxi terug naar het appartement.
We moeten bijtijds op, want we gaan morgen naar het einde van de wereld.
