Het gedeelte van de vertrekhal van Melbourne is een gedeelte zonder slurven en zeer eenvoudig. Dit komt mede doordat het alleen maar binnenlandse vluchten zijn en er geen grote vliegtuigen die naar de kleine vliegvelden gaan. Een twee propeller vliegtuig zal ons verder brengen naar Launceston. De keuze voor het vliegveld van Launceston boven die van Hobart is gelegen in het feit dat Delorain, onze uiteindelijke bestemming, dichter bij Launceston ligt dan Hobart.
Iets meer dan een uur vliegen en we zijn op Tasmanie. Het is een klein tweemotorig vliegtuig met weinig ruimte binnen. Onze kleine koffers moeten in het bagageruim, de overige handbagage moet onder de stoelen voor ons passen.
Vanuit de lucht, en helemaal als er weinig bewolking is, is het uitzicht ontzettend mooi.
De landing ging, zoals verwacht, met wat horten en stoten. Maar dan merk je ook het verschil tussen zo’n groot vliegtuig en dit kleine broertje. Veilig aan de grond, de trap af en lopend naar de aankomsthal. We moeten even wachten voor een vliegtuig dat aan het taxiën is.
In de hal staan Gerard en Dineke ons op te wachten. Een waar weerzien na enkele jaren. En een ontmoeting waar we lang naar hebben uitgekeken.
De rit naar het huis van Gerard en Dineke geeft al de verscheidenheid van de natuur. Aangekomen hebben we onder het genot van een kopje thee, hebben we heerlijk kunnen praten over de dingen die we de komende weken gaan bekijken. Niet in details, we willen ons laten verrassen. Na het eten even in de luiigheid, maar niet voor lang. De reis heeft ons afgeknoedeld.
