Even er tussenuit. (Alweer?!!!!!!!!!)

Maandagmorgen op weg naar Middelburg, deels op familiebezoek en deels om nader kennis te maken met Middelburg. Via internet een hotel geboekt voor een overnachting. Tot aan Rotterdam behoorlijk wat buien te verwerken gehad, maar naarmate we Zeeland naderden werd het steeds mooier weer. Via de A4 kun je al heel snel in Middelburg zijn, maar wij kozen er voor om bij Willemstad via de eilanden naar Middelburg te gaan. Het eerste eiland is Goeree Overflakkee. Over de Grevelingendam richting Schouwen Duiveland. Bij het restaurant Grevelingen was het zo zoetjes aan tijd voor de lunch. Met uitzicht over de Grevelingen deden we ons te goed aan een heerlijke lunch. Vlakbij het restaurant was, naar later bleek, een mosselkwekerij.

Daarna over de Zeelandbrug richting Middelburg.

Eerst maar naar het hotel om aan te geven dat we pas later in de avond onze intrek in het hotel wilde nemen.

Aan de andere kant van Middelburg ligt Hof ter Veste, Een complex van seniorenwoningen, waar men zelfstandig kan blijven wonen, maar toch verzorging heeft op knops afstandstand.

Dat was ons doel voor de familiebezoek. Wederom kennismaken met de andere tak van de familie Borcheld is steeds bijzonder. Even lekker bijpraten. dan is de middag en avond zo weer om.

Voordat we naar ons hotel gingen, zijn we eerst naar Sint Laurens gereden om het graf van Douwe Borcheld te bezoeken en daar een foto van te maken.

Dan op weg naar het hotel. Kijken hoe de kamer eruit zit.

Ziet er allemaal netjes uit. Na een goed ontbijt konden we er weer tegen. Op ons programma stond in ieder geval een boekje aan het Zeeuws museum. Het Zeeuws museum maakt onderdeel uit van de Abdij. Naast het Zeeuws museum is ook het provinciehuis in de Abdij gevestigd.

De Abdij gaat tot 1123 terug in de geschiedenis. In de loop van tijden heeft de Abdij een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Middelburg. Rond 1572 viel de stad in handen van Willem van Oranje en moesten de monniken uit de Abdij vertrekken. Het is toen in handen gekomen van het provinciaal bestuur. De tweede wereldoorlog heeft Middelburg niet zonder kleerscheuren overleefd. Een fors deel van de binnenstad, waaronder het hele abdijcomplex, ging in vlammen op. Zowel in als na de tweede wereldoorlog is de Abdij en het stadscentrum weer geheel opgebouwd.

Achter de Houttuinen, naast het politiebureau (veiliger kan niet), is een parkeergarage, waar we de auto konden plaatsen. Dan hoeven we ook niet steeds op de klok te letten omdat de parkeertijd voorbij is.

Het eerste oude gebouw wat we tegenkwamen was het gebouw van de kloveniersdoelen.

Kloveniersdoelen is een gebouw aan de Achter de Houttuinen tegenover de Langeviele in Middelburg in de provincie Zeeland. Het gebouw heeft een Vlaamse gevel.
De Kloveniersdoelen is gebouwd in 1607 in de Vlaamse Renaissance-stijl. De Doelen was de oefenruimte (doelen) van de Kloveniers (schuttersleden die met de bus schoten). In de Franse tijd was het een militair hospitaal.
Van 1984 tot 2004 was het gebouw het onderkomen van de Stichting Centrum Nieuwe Muziek. Vanaf 21 juni 2013 heeft het pand weer een horeca- en cultuurfunctie in de vorm van een combinatie van een Grand Café en de Cinema Middelburg.

 Hoog boven de daken is de Lange Jan, de bijnaam voor de abdijtoren, te zien. De geschiedenis is te vinden via http://nl.wikipedia.org/wiki/Abdijtoren.

Het stadhuis van MIddelburg en klok in  de toren.

Monument ter herinnering aan het bombardement van Middelburg in 1940.

De St. Jorisdoelen in Middelburg was oorspronkelijk gebouwd in 1582 en was de basis van het schuttersgilde van Sint Joris van Zeeland.

De fontein ervoor kleurt nu oranje vanwege de WK in Brazilië.

 
De toegangspoort naar de binnenplaats van de Abdij, waar ook de ingang is van het Zeeuws museum.
Met de museumjaarkaart konden we zo naar binnen. Het museum heeft een gevarieerde collectie.

 In het Zeeuws museum mogen de klederdrachten niet ontbreken.

Kettingen van bloedkralen.

Van dit schilderij is op de muur een replica aangebracht.

Deze kajak is tot moderne kunst verheven met allerlei soorten attributen.

Zilveren vingerhoedjes, dat is iets voor Gea. Deze zitten (nog) niet in haar collectie.

Een zaal met wandkleden. Geweven! En dat is maar een kleintje in verhouding met de anderen. Hoeveel werkuren zou hierin hebben gezetten?

Zilveren molenbeker. 

De bekers werden vooral gebruikt als de rijkbeladen VOC-schepen weer in de thuishaven waren teruggekeerd. De kapitein en zijn officieren gingen dan feest vieren. Daarbij was het de bedoeling dat ieder in het tuitje - rechtsonder op de foto - blies. Daardoor gingen de wiek draaien. De bekers waren gevuld met brandewijn. Wie het niet lukte om de beker snel leeg te drinken, weer omgekeerd neer te zetten, voordat de wieken ophielden met draaien, was "af". Met dank voor de uitleg aan Koos van der Vate (Pinterest)

Uiterlijk vertoon.

Pet van de GemPo en de sjaal van de RP

In de vitrines van de Wonderkamers van het museum vindt je onder andere het uniform van de Gemeentepolitie Middelburg.

In de kerk van de Abdij bevinden zich dit soort gangen. Met een klein beetje verbeelding zie daar de monniken lopen.

Dit is de kruidentuin binnen de Abdij. Een mooie waterpomp siert de tuin.

Een tweetal gebrandschilderde ramen.

Het interieur van de Abdij kerken.

En wederom de Lange Jan, maar dan vanuit een andere hoek. De toren geeft aan dat hij waar dan ook Middelburg domineert.

Op het plein voor het Stadhuis is een heuse paardentram die ongeveer 20 minuten zou moeten duren, maar er dik 45 minuten er over deed om door de straatjes en pleinen van Middelburg te komen. Door de uitleg onderweg zijn we toch wat meer te weten gekomen over Middelburg.

In een van de winkelstraatjes is een Marokkaans winkeltje die elastiekjes verkoopt voor de nieuwe rage. Eenmaal binnen vonden we een mooie schaal  met kleine schaaltjes voor hapjes e.d.

 Als of er een stickertjes opgeplakt was dat deze schaal bij ons hoorde. Inpakken, betalen en voorzichtig terug naar de auto.

Via binnenwegen en daarna toch over de grote weg naar huis terug. Maar eerst nog even een hapje eten bij een wegrestaurant, deels om de file te ontlopen en het was toch tijd voor een warme hap. En zo zijn we dan weer thuis na twee enerverende dagen in het mooie Zeeland.