Vakantie in Tasmanie - zondag 19 februari 2012

Zondag 19 februari 2012 – in Tasmanië

De wekker op 8 uur. Redelijk vroeg voor de zondag, maar pluk de dag is het motto. Met z’n alleen ontbeten. Het weer ziet er goed uit.
Vanuit Delorain zijn we over B12, Mole Creek Road, zijn we naar Mole Creek gereden. In Mole Creek is de grot, de Marakoopa Cave, te bezichtigen. Marakoopa betekend in de taal van de aboriginals, “handsome”. Grote varens vormen de toegang tot de grot.

In een gedeelte van de grot is verboden om te fotograferen. Dit vanwege de gloeiwormen. Bij gebruik van flitslicht sterven de lichtwormen af. De temperatuur in de grotten is 9° Celsius, dus het is zaak om je wat warm aan te kleden.

Om bij de ingang van de grot te komen moet je door een pad van varens lopen en naar mate je dichterbij komt, wordt het dan ook kouder.

In de grot waar de gloeiwormen groeien, is het één sterrenhemel als het licht gedoofd is.

(niet zelf genomen, is van het internet geplukt.)

Even verderop mogen we wel fotograferen. Het is een prachtig gezicht om de druipstenen te bekijken. Sommige zijn doorzichtig. Stalagmieten en stalactieten zijn in verschillende lengtes te bewonderen.  

Hoe verder we de grot ingaan, des te mooier dat de grot wordt. Met speciale lichten worden de diverse effecten weergegeven. Op sommige plekken moet je bukken om niet je hoofd te stoten.

Op een bepaalde plaats heeft de natuur vreemde structuren aangebracht. Zo is er een figuur in de grot welke de zeemeermin wordt genoemd.

Duidelijk is ook te zien hoe het water de grot heeft bewerkt.

In de grot kan het water tot ruim een meter stijgen, maar dan is het ook niet voor het publiek toegankelijk. Op een bepaalde plaats staat een stalagmiet waar de druppels op een gegeven moment van richting is veranderd. Het resultaat loog er niet om.

Buiten de Mole Creek Cave is een beeld van fossiel. Op een plaatje is de betekenis van het fossiel te lezen.

We verlaten Mole Creek Cave en gaan in de richting van Sheffield. We stoppen bij een paar mooie plekjes. Zo ook bij de Mersey Valley.

Dineke laat ons wat aarde zien waarin kristallen zich aan het vormen zijn.

Op onze verdere tocht stoppen we bij een uitspatting genaamd Tasmazia and the Village of Lower Crackpot. Dat is een speeltuin met een groot doolhof.

Daar gebruiken we thee en koffie en wat lekkers erbij.  Pancakes met slagroom en jam.

Van daar uit vervolgen wij onze weg naar Sheffield. Sheffield is bekend om zijn muurschilderingen. Op bijna elke muur is een schildering te vinden.

Sommige van de schilderingen zijn levensecht.

In Sheffield heeft Gea een winkel gevonden met origineel houtwerk uit Tasmanie. Haar oog is gevallen op een speldenkussen en klosjeshouder.

Daarna zijn we doorgereden naar de Devils Gate Dam.

Voor het diner zijn we in Latrobe, het Lucas restaurant. Gerard en Dineke hebben ons daar op een maaltijd getrakteerd. Lekker gegeten en daarna meteen weer naar huis. De regen komt met bakken uit de lucht.

Dineke is vroeg naar bed gegaan, zij heeft de verkoudheid van Gea overgenomen. Met Gea’s verkoudheid gaat het al een stuk beter, ze hoest wat minder.