7 Dagen Lake District

7 Dagen Lake District – Engeland op z’n mooist

Woensdag 24-07

De taxi is op tijd. In plaats van direct naar de boot, gaan we eerst naar Uitgeest. De tweede verrassing is dat we reizen met een door Bak Reizen ingehuurde bus van Hellingman. Zo ook onze chauffeur Gerard.

 

Aangekomen bij de is de paspoortcontrole net als die op Schiphol. We hebben hut 939, dek 9. We kijken uit op het voorsteven van de King Seaways.

Ons diner wordt geserveerd op deck 7, Explorer's Kitchen. Na het diner gaan we op onderzoek uit op de boot. Op deck 8 vinden we de koffiecorner waar Starbuck's koffie wordt geserveerd. Wij gaan voor de Cappuccino koffie. Wat een tegenvaller. Op de eerste plaats krijgen we het in kartonnen bekertje en houtje als roer stick. Het gehalte koffie is minimum en eigenlijk niet te drinken.

Op deck 9 bevindt zich de Columbus Club. Wat gedronken. Gea heeft ook nog haar geluk getest met een bingokaart, helaas niets gewonnen. Dan toch maar weer terug naar de hut. De wekker op 6 uur, want om 7 uur is ons ontbijt in de Explorer's Kitchen.   

Donderdag 25-07.

We worden bij de uitgang van DFDSF opgewacht door onze gids voor vandaag. Zij gaat ons wat vertellen over Newcastle.

Newcastle maakte deel uit van het graafschap Northumberland tot 1400, toen het een graafschap van zichzelf werd, een status die het behield totdat hij deel ging uitmaken van Tyne and Wear in 1974. De betreffende regionale bijnamen is een dialect voor mensen uit Newcastle en de omgeving: Geordie. Newcastle heeft ook de Universiteit van Newcastle, een lid van de Russell Group en de Northumbria University.

De stad ontwikkelde rond de Romeinse nederzetting Pons Aelius en werd vernoemd naar het kasteel gebouwd in 1080 door Robert Curthat, Willem de Veroveraar oudste zoon.
De stad groeide op als een belangrijk centrum voor de wolhandel in de 14e eeuw, en werd later een belangrijke steenkool mijnbouwgebied. De haven ontstond in de 16e eeuw en was samen met de scheepswerven lager in de rivier de Tyne een van de grootste scheepsbouw - en scheeps herstellende centrum van de wereld.

In de middag brengen we een bezoek aan het Jesmond Dene Park.

Jesmond Dene, een openbaar park aan de oostkant van Newcastle upon Tyne, Engeland, bezet de smalle steil-zijdige vallei van een kleine rivier bekend als de Ouseburn, stroomt naar het zuiden om toe te treden tot de rivier Tyne: in Noordoost-Engeland, zijn deze valleien algemeen bekend als Denes. In feite betekent de naam ' Jesmond ' ' mond van de Ouseburn '.

Lord Armstrong en zijn vrouw, van het nu gesloopte Jesmond Dean (sic) huis in de buurt, legden eerst het Park in de jaren 1860 aan. Het ontwerp is bedoeld om een landelijke omgeving te reflecteren, met bossen, rotsen, watervallen en zwembaden. Lord Armstrong gaf het park aan het volk van Newcastle, en het is nu eigendom van Newcastle City Council. Het huidige Jesmond Dene-huis grenzend aan de Dene was het Mansion van de zakenpartner van Armstrong, Andrew Noble. Het is nu een luxe hotel.
De (nu gesloten voor wegverkeer) ijzer-geconstrueerde Armstrong Bridge overspant de zuidkant van de Dene en hosts Jesmond Food Market elke derde zaterdag van de maand. Het bouwen van een vervangende weg en tunnel, de Cradlewell by-pass, was het onderwerp van een Road protest kamp rond 1993, als gevolg van de vernietiging van vele 200-jaar oude bomen.

Uiteindelijk vervolgen wij onze weg naar het hotel. Crooklands Hotel bevindt zich in het Graafschap Cumbria., Crooklands Nr. Kendal. Kendal zullen we op vrijdag bezoeken.

Crookland

 Onze hotelkamer in Crooklands Hotel










Vrijdag 26-07

Na het ontbijt maken wij ons op voor een rit naar Windermere en Kendal.

Windermere is een plaats in het Engelse graafschap Cumbria. Hoewel de stad Windermere niet aan het meer Windermere ligt, heeft het de naam van het meer aangenomen met de bouw van de spoorlijn en het station heette Windermere. Het is nu aangegroeid met de oudere stad Bownes-on-Windermere. Het toerisme is populair vanwege de nabijheid van het meer en de lokale omgeving. Boten van de pieren in Bownes varen rond het meer en sommige varen naar Lakeside, waar een gerestaureerde spoorlijn is. In de middag maken we gebruik van de boot die ons naar Lakeside, waar we op de trein stappen naar het Haverthwaite Station.

 

Windermere – St. Martin’s Place                       

 

Blue Island Cruise Pier 2 – the Swan

Station Haverthwaite

Omdat we nog wat tijd over hebben zijn we nog teruggegaan naar Kendal met z’n smalle straatje en vele winkeltjes.

Kendal is een toeristenplaats en staat bekend om een aantal producten die er vandaan komen. Kendal mint cake, pijptabak en snuiftabak. De bijnaam ‘the Auld Grey Town’ dankt het stadje aan het feit dat veel gebouwen zijn opgetrokken uit grijze leisteen.

Zaterdag 27-07

Vandaag gaan we een bezoek brengen aan Lowter Castle en Keswick.

Lowther Castle is een landhuis in het historische graafschap Westmorland, dat nu deel uitmaakt van het moderne graafschap Cumbria, Engeland. Het behoort tot de Lowther familie, op de late graven van Lonsdale, sinds de Middeleeuwen. Het is een volledig beheerde ruïne, open voor bezoeken door het publiek aan de shell van het kasteel en een aantal van de tuinen sinds 2011. Sinds die tijd is extra werk voltooid, het meest recentelijk op de uitgestrekte tuinen.

In 1939 of 1940 werd het kasteel gevorderd voor de oorlogsinspanning en gebruikt voor de tank ontwikkeling. Het werd teruggegeven aan de familie niet voor 1954. De familie kon het gebruik of onderhoud niet veroorloven en bood aan om het weg te geven aan de nationale Trust en andere instellingen, maar in die depressieve naoorlogse jaren vonden ze geen kopers. Om de belasting niet te hoeven betalen voor het kasteel verwijderde ze het dak.

Hugh Lowther was de laatste inwoner van Lowther Castle. Zijn broer Lancelot de 6e graaf erfde het landgoed in 1944, maar vanwege de grote schulden van Hugo werd hij gedwongen om veel van de schatten van de familie te verkopen. Een grote veiling werd gehouden in 1947. Lancelot stierf in 1953 en werd opgevolgd door James zijn kleinzoon.
James wilde de landgoederen ontwikkelen en concentreerde zich op het boerenbedrijf. Hij zag Lowther Castle als een extravagantie. Nadat hij terugkeerde uit de Tweede Wereldoorlog, zei hij: "het was een plek die een voorbeeld was van bruto keizerlijke decadentie tijdens een periode van abjecte armoede. Het leger had de gronden en de gebouwen tijdens de oorlog beschadigd en het kasteel was al vele jaren leeg. James bood het kasteel aan als een geschenk aan drie lokale autoriteiten, maar allen weigerden. Op dat moment waren de enige opties voor grote landhuizen om ze open te stellen voor het publiek of om ze te slopen. Geconfronteerd met £25.000.000 verplichting tot het betalen van de belasting, die hij zich niet kon veroorloven de besloot hij besloot om het dak te verwijderen en veel van het metselwerk te slopen. "Alleen de gevel en de buitenste wanden bleven", aldus de eigenaar van het kasteel.

Het voorplein werd tot varkens pennen in gebruik genomen en het beton op de Zuid gazons die het leger had gelegd, gebruikt hij als basis voor een vleeskuiken fabriek. De rest van de tuinen werd gebruikt als een hout plantage, met Sitka sparrenbomen.
Sindsdien zijn er aanzienlijke verbeteringen doorgevoerd. Na de dood van Lord Lonsdale in 2006 werden de kippenvlees kuiken-eenheid en de bomen verwijderd. Met een groot deel van de financiering uit verschillende bronnen, werden een aantal tuin restauraties en een restauratie van het kasteel shell uitgevoerd en de volledige herinvoering en conversie van de stallen werd ook voltooid.
Na een eerste £9.000.000 kostende restauratie, werd het kasteel en sommige tuinen geopend voor openbare bezoeken in 2011, voor de eerste keer sinds 1938; andere tuingebieden waren op dat moment nog steeds overwoekerd.

In 2016, begonnen de Lowther familie de woning te beheren. De officiële heropening voor het 2017 seizoen vond plaats. Een rapport in oktober 2018, vatte de situatie op dat moment samen met: "de deels gesloopte kasteel schelp en de vernielde tuinen zijn herrezen met indrukwekkende energie en overtuiging. Lowther is nu weer een van de leidende showplaces van Cumbria ". In datzelfde jaar werd het pand aangehaald als de grote bezoekers attractie van het jaar 2018 in de Cumbria Tourism Awards.
 
In 2000 werd het Lowther landgoed en Engels erfgoed gezamenlijk in opdracht van een team van historici, landschapsarchitect, architecten en ingenieurs om de status van het kasteel en de gronden te herzien. En ze produceerde de Lowther kasteel & Tuin Instandhoudings plan. In 2005 vormde het landgoed een informeel partnership met het Northwest Development Agency, het English Heritage, Cumbria Vision en de Royal tuinbouw maatschappij om de site te regenereren. De doelstellingen waren het consolideren van de ruïne, het herstellen van de 50-acre (200.000 m²) tuin en open de site voor het publiek. Sheppard Robson Riba werd aangesteld als architect 

Het kasteel en 130 hectare grond werd overgebracht naar een liefdadigheidsinstelling genaamd de Lowther Castle and Gardens Trust in 2007 en de site opengesteld voor het publiek op 22 april 2011. In maart 2016 werd het pand onderverhuurd aan Lowther Castle Limited, een niet-charitatief bedrijf gevormd om de activiteiten in het kasteel en de tuinen te beheren.

Ontwikkeling van Lowther Castle gaat door. In de zomer van 2016, het verloren kasteel -de grootste houten speeltuin in het land werd geopend in Lowther Castle. De met de hand gebouwde speeltuin is gemaakt van 11 mijl van duurzaam geproduceerd hout. Het werk aan de 130-acre tuin werd voortgezet in Mid-2019, gebaseerd op plannen door Patrick James en Dominic Cole, onder leiding van ontwerper dan Pearson en de huidige eigenaar van het kasteel, Jim Lowther (zoon van de 7e graaf van Lonsdale).

Een van de projecten is de tuin in de ruïne, in een nieuwe fase na de 2015 aangeplant, met inbegrip van Hortensia Aspera Sargentiana en Parthenocissus henryana. De nieuwe rozentuin had al 1.250 Eglantine rozen ontvangen, ondergeplant met Brunnera, Galium odoratum en Chaero-phyllum hirsutum Roseum; in het voorjaar 2019, werden er 6.000 vaste planten toegevoegd, witte Geranium Rotsooievaarsbek White-Ness, calamintha sylvatica Menthe en Brunnera macrophylla Betty Bowring en Narcissus poeticus en Camassia leichtlinii Alba.

Eind 2019 worden een extra 2.255 David Austin Roses geplant. Toekomstige fases omvatten de toevoeging van Japanse planten in de Japanse tuin en de verbouwing van de geurende tuin naar Katsura Grove. Het gebied rond een oud zomerhuis in het westen van de tuin zal worden geplant met kamperfoelie, rozen en bollen. De betreffende tuinen gaan open voor de bezoekers in het voorjaar 2020.

Bij de ingang van Lowter Castle worden we opgewacht door een van medewerkers, die ons een toelichting geeft over de geschiedenis van Lowter Castle. Na eerst een versnapering te hebben genoten, gingen we het kasteel en de tuinen verkennen.

De tuin van Lowter Castle







Mede gelet op de tijd die ons nog overbleef, zijn we nog even terug naar Keswick gegaan.
Keswick (uitspraak: kezzik) is een civil parish in het Engelse graafschap Cumbria. Het is een civil parish, gelegen in het district Allerdale in het Lake District. Keswick is een historische marktstad en telt ongeveer 5000 inwoners. De stad ligt ten noorden van Derwent Water, een van de grotere meren in het Lake District en is een belangrijk toeristencentrum.

Keswick verwierf reeds in 1276 marktrechten van Edward I en de stad kent tot op de huidige dag een zaterdagse weekmarkt in het centrum, rondom de historische uit 1813 daterende Moot hall, een gebouw waar ooit de beraadslagingen van de gemeenteraad plaatsvonden en die nu onderdak biedt aan de plaatselijke VVV.
Op de zaterdag is er markt in Keswick. Het aanbod is heel gevarieerd.



Zondag 28-07

Vandaag staat een bezoek aan York op het programma. De bedoeling was een rondleiding met een gids door York. In de praktijk was het beter geweest dat we op eigen gelegenheid York gingen verkennen. De gids was net een tambour-maître die als drie straten verder liep en de rest moest nog achter hem aanrennen. De groep, die voornamelijk de zestig waren gepasseerd, konden hem nauwelijks bijhouden. En als de groep bij deze marathonloper waren aangekomen, had hij zijn verhaal grotendeels gehouden en zo misten de meeste het complete verhaal. Al met al een rampenplan.

York is een city, een unitary authority en een district in het noorden van Engeland, sinds 1996 tevens een unitary authority met North Yorkshire als ceremonieel graafschap. 

Een unitary authority (u.a.) is een type lokale overheid, verantwoordelijk voor alle lokale overheidsfuncties binnen het gebied. Zij stuurt lagere overheden aan en draagt verantwoordelijkheid voor wat deze lagere overheden doen. In het algemeen beslaan unitary authorities grote plaatsen of steden die groot genoeg zijn om onafhankelijk van een county of regionale bestuurlijke eenheid te kunnen functioneren.

 





De vestingstad ligt aan de samenvloeiing van de Ouse en de Foss. Vooral de Ouse treedt regelmatig buiten haar oevers, waardoor de stad gedeeltelijk onder water komt te staan.


De unitary authority die sinds 1996 de naam 'City of York' draagt, en waaronder ook omliggende landelijke gebieden vallen, telde in 2007 193.300 inwoners, in 2017 geschat op 208.000.

In de stad staat de grootste middeleeuwse gotische kathedraal van Noord-Europa, de Minster, die beroemd is om haar gebrandschilderde ramen. Het is de tweede grootste gotische kathedraal van Noord-Europa, na de Dom van Keulen. De kerk is de zetel van de aartsbisschop van York. De kerk is in het bijzonder beroemd om haar gebrandschilderde vensters en wordt beschouwd als de belangrijkste kerk in het noordelijk aartsbisdom van de Anglicaanse Kerk. De aartsbisschop van York is de op één na belangrijkste gezagsdrager in de Anglicaanse Kerk, na de aartsbisschop van Canterbury. De huidige aartsbisschop is de in Oeganda geboren John Sentamu.
Het oude stadscentrum is nog ommuurd en telt vier stadspoorten.

De bouw van de huidige kathedraal is begonnen in het jaar 1220. De deken en het kapittel wilden de schaal van de kathedraal van Canterbury evenaren. Eerst werd het zuidelijk transept herbouwd, daarna het noordelijk transept, dat rond 1253 werd afgerond. In 1290 begon men met de afbraak van het Normandische schip, maar de fundering en enkele pilaren werden opgenomen in het huidige gebouw. De complete herbouw van de kathedraal nam 250 jaar in beslag. De adel in de regio droeg bij aan de kosten van deze verbouwing, waarvan de familiewapens in de glas-in-loodramen getuigen.

De laatste fase van de bouw begon rond het jaar 1360 aan het oostelijk deel en het koor. Omdat het koor dagelijks gebruikt werd, is eromheen gewerkt. Toen in 1407 het priesterkoor klaar was, stortte een deel van de vieringtoren in. Getracht werd om de toren bij het herstel te voorzien van een klokkentoren en torenspits, maar daar werd van afgezien omdat de funderingen deze last misschien niet zouden kunnen dragen. Terwijl de westelijke torens nog niet volledig waren voltooid, werd in 1472 de kathedraal ingezegend. Gedurende de religieuze beroeringen in de zestiende en zeventiende eeuw werden slechts kleine veranderingen aangebracht. De kapelaltaren en de tombe van Sint William werden verwijderd.

Schade

De kathedraal werd in de negentiende eeuw door twee grote branden getroffen. De eerste, in 1829, heeft het koor grotendeels in de as gelegd, alsmede een deel van het dak. De tweede, in 1840, verwoestte een groot deel van het dak van het schip. Na die brand werden de eerste scheuren in de fundering ontdekt. Pas in 1967 ging een grootscheepse reddingsactie van start om instorting te voorkomen. De hele fundering werd uitgegraven en voorzien van enorme betonnen zuilbanden.
Toen de kathedraal weer volledig was opgeknapt, werd door een derde brand in 1984 een groot deel van het zuidelijk transept dak verwoest. Tegenwoordig is de kathedraal weer in gebruik en dagelijks open voor het publiek.
Tussen 2008 en 2018 werd het grote gebrandschilderd raam gerestaureerd. Dat is tussen 1405 en 1408 gemaakt door de glazenier John Thornton. Met zijn 306 panelen is het grootste gebrandschilderd raam van Engeland.
De catacomben van de kathedraal herbergen de restanten van een Normandische voorganger, als ook van het Romeinse fort dat hier ooit stond. Beroemd zijn de gebrandschilderde ramen in de kathedraal, die uit de dertiende, veertiende en vijftiende eeuw stammen.
Bij het station York is het National Railway Museum gelegen, het grootste treinmuseum van Europa. Hier staan tientallen locomotieven en treinstellen.

Maandag 29-07

Onze laatste dag in het Lake District. We gaan op weg naar Alnwick Castle. Dit kasteel is o.m. beroemd voor de opnames van Harry Potter. 

Alnwick Castle is een kasteel in Alnwick, Northumberland, Engeland. Het is de residentie van de 12e hertog van Northumberland, Ralph Percy. Het kasteel werd gebouwd rond 1100, niet lang na de Normandische verovering van Engeland. Sindsdien is het kasteel vele malen verbouwd en gerestaureerd. Het is een Grade I listed building.

Na de Tweede Wereldoorlog is een deel van het kasteel in gebruik bij verschillende onderwijsinstellingen. Daarnaast worden er in drie torens tentoonstellingen gehouden. Alnwick Castle is na Windsor Castle het grootste nog bewoonde kasteel van Engeland.
Naast het kasteel is The Alnwick Garden gelegen, een tuinencomplex van 17 ha uit de 18e eeuw.

Films

Het kasteel is reeds in veel films als decor gebruikt. Het bekendst zijn de Harry Potter-films die in en rondom het kasteel zijn opgenomen. Het kasteel figureerde als Zweinstein. In 2015 was het kasteel kort te zien als Brancaster Castle in de seizoen finale van Downton Abbey.
In het kasteel is het verboden om opnames te maken. Middels internet zijn toch nog wat foto’s te vinden.


 








Na het bezoek aan Alnwick Castle, waar we ook het interieur mochten bezichtigen, gaan we richting Newcastle. 


Hier kunnen we inschepen op de ferry naar IJmuiden. Helaas hebben we geen hut die uitzicht geeft op de voorplecht. Maar je kan niet alles hebben. In de North Sea Bistro wordt het diner geserveerd. Het is een lopend buffet, dus we kunnen zelf kiezen wat we willen eten. 


Na het eten zijn we naar de Columbus Club gegaan. Hier hebben we een gokje gewaagd met Bingo. Helaas ook deze keer geen prijsje.







Dinsdag 30-07

Na het ontbijt, wat we in het North Sea Bistro hebben genuttigd, gaan we van boord en brengt de bus ons naar Uitgeest waar de taxi’s klaar staan om ons weer naar huis te brengen.
Terugkijkend op de reis hebben we genoten van het Lake District. Een aantal plaatsjes zouden we wel voor een tweede keer willen bezoeken: Keswick, York, (maar dan zonder gids) en Kendal.