Met Bak op reis naar het Gardameer

Maandag 9 juli 2018

De taxi staat om half zeven klaar om ons op te halen voor de reis naar Italië. De koffers worden in geladen en dan op weg naar de verzamelplaats in Uitgeest. 

Daar worden we onthaald op een kopje koffie en krijgen we wat mededelingen over de reis.

Bij Beek de grens over naar Duitsland.

Dan via de snelweg 3 richting Hünxe voor de eerste stop, even de benen strekken, een bakkie doen en dan richting Oberhausen. 

Bij Dinslaken rijksweg 2 Richting Dortmund, hier volgen we de rijksweg 44 om bij Am Biggenkopf Süd de volgende rustpauze in acht te nemen.

 

Bij Kassel gaan we over naar de rijksweg 7, richting Frankfurt. 

Bij de Raststätte Rhön West gebruiken we nog even een rustpauze. 

Daarna gaan we richting Neurenburg waar we arriveren bij het Novina hotel voor de overnachting.

Dit hotel kennen we nog van de reis naar Wenen.

Na het diner kunnen wij ons nog even verpozen, doch gelet op de ligging van het hotel valt er in de omgeving van het hotel weinig te beleven. Na het ontbijt begeven wij ons naar onze bestemming aan het Gardameer.

Dinsdag 10 juli 2018

De volgende dag gaan we zuidwaarts via Oostenrijk naar het Gardameer. We logeren in het Hotel Internazionale in Torri del Benaco.

Onze eerste stop is aan het Rasthof Vaterstetten West om via de rijkswegen 8 en 93 de grens tussen Duitsland en Oosterijk over te steken. 

Bij Oberaudorf gaan we de grens over, We passeren hierbij Kufstein. Over de A12 rijden we over de Inntal Autobahn in de richting van Innsbruck naar de Brennerpas. Een stukje van ongeveer een uur rijden.

Bij Autogrill Weer blijven we even staan om te lunchen. Hierna gaan we richting Innsbruck, waar we de grens met Oosterijk en Italië passeren over de Brennerpas. We passeren hierbij de Europabrug.

De Europabrücke of Europabrug is een dalbrug die deel uitmaakt van de Brennerautobahn A13.
De brug is 777 meter lang en heeft een spanwijdte van 657 meter over het Wipptal ten zuiden van Innsbruck in Oostenrijk (Tirol). De brug is 190 meter hoog en was tot de voltooiing van het Viaduct van Millau in 2004 de hoogste van Europa.
In 1960 startten de bouwwerkzaamheden en op 17 november 1963 ging de brug open voor het verkeer. De Europabrücke rust op vijf pilaren van gewapend beton, waarvan de middelste een lengte van 146,5 meter heeft. 

 

Autogrill Laimburg West is dan de laatste stop voor het Gardameer. 

 

Via de A22 – Bozen en Trento – nemen we de afslag naar 45Bis in de richting van Riva del Garda. Via de weg aan oostzijde van Gardameer men we aan bij onze bestemming. Het hotel in Torri del Benaco.

Het diner is in het Hotel Internazionale. Na het diner hebben mogelijk gelegenheid om op verkenning te gaan in Torri del Benaco.

Gelet op twee dagen reizen met de bus zijn we toch maar in het hotel gebleven. De reisgroep is meteen vanaf het begin gezellig en zo konden we het goed met elkaar nader kennismaken.

Woensdag 11 juli 2018

's Morgens zijn we vrij.

Gea en ik hebben besloten de wandeling naar Torri del Benaco te wagen. Het bleek toch nog een eind van het hotel. 

Het stadje ziet er leuk uit, maar wij zijn blijven steken tot aan het begin van de hoofdstraat. Daar hebben we ook een geldautomaat gevonden en geld gepind.

Torri del Benaco is een schilderachtig stadje. Overal waar je kijkt zie je bloemenpracht.

 

 

 

Het eten is bij de prijs inbegrepen, maar de drankjes moeten meteen afgerekend worden. En betalen met je pas is niet mogelijk, Hebben ze waarschijnlijk in het verleden problemen mee gehad of het is daar nog niet uitgevonden.

In de middag bezoeken we de stad Verona. Het diner staat gepland in de stad.

Verona is een stad in Noord-Italië en is hoofdstad van de gelijknamige provincie Verona in de regio Veneto. De stad ligt ten oosten van Milaan, ten westen van Venetië en Padua. In 2013 had de stad 259.966 inwoners. De binnenstad van Verona staat sinds 2000 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De Adige stroomt door Verona. Er zijn veel bruggen over deze rivier, zoals de Ponte Catena, de Ponte Risorgimento, de Ponte Scaligero, de Ponte Vittoria, de Ponte Garibaldi, de Ponte Nuovo, de Ponte Navi en de Ponte Aleardi.
Veel transport van goederen gaat door Verona heen, door een gunstige ligging ten opzichte van Centraal-Europa, aan de Brennerweg.
Al in de Romeinse tijd was de stad belangrijk, mogelijk stond zij eerder al onder Etruskische invloed. De Romeinen gebruikten Verona als uitvalsbasis voor hun veldtochten naar het noorden, over de Alpen. Na Rome heeft Verona de meeste bouwwerken uit de Romeinse periode. In 1239 overstroomde de stad, waarna zij herbouwd werd.
Een groen pigment dat onder meer bij Verona wordt gewonnen, de zogenaamde groene aarde of terre verte, wordt al sinds de oudheid gebruikt bij de vervaardiging van fresco's. Een steensoort die in de omgeving wordt gewonnen, Rosso di Verona, is bij de bouw van veel belangrijke gebouwen in de regio van Verona gebruikt.

Als je in Verona bent dan is een bezoek aan het balkon van Julia (10) een must.

Helaas ze was niet thuis, zeker te druk met die mensen massa.

Alvorens het diner te gebruiken, kunnen we een gedeelte van de oude stad bekijken. Vanaf de parkeerplaats kom je langs de oude stadsmuur.

Vanuit de stadsmuur hebben we dan zicht op de Arena.

De Arena van Verona is een antiek Romeins amfitheater in Verona in Italië. De arena is een van de best bewaard gebleven amfitheaters en wordt tot op heden nog gebruikt. Het staat bekend om de operavoorstellingen die er gehouden worden.
De arena is voltooid in 30 n.Chr., op een plaats die vroeger buiten de stadsmuren lag. Met een afmeting van 138 meter lang en 110 meter breed is het een van de grootste amfitheaters uit het Romeinse Rijk. Vier ringmuren droegen de tribunes. De toeschouwers kwamen op hun zitplaats via 72 ingangen en 64 trappen. De buitenmuur was gebouwd uit wit en roze kalksteen uit Valpolicella en had drie verdiepingen bestaande uit arcades. Een aardbeving in 1117 verwoeste bijna de gehele bovenste verdieping en de oorspronkelijke buitenmuur, slechts een klein deel hiervan resteert nog.
Na de aardbeving veranderde de Arena in een steengroeve waar eenvoudig bouwmateriaal voor nieuwe gebouwen kon worden gevonden. Pas tijdens de Renaissance kwam het weer in gebruik als een theater.
Dankzij de uitstekende akoestiek is het gebouw goed geschikt voor operavoorstellingen, die vanaf 1913 gehouden worden. Tegenwoordig vinden er elk jaar van juni tot en met augustus opera-uitvoeringen plaats, waarbij zo'n 22.000 toeschouwers aanwezig kunnen zijn. Tijdens de wintermaanden treedt de opera en het ballet op in de L'Accademia Filarmonica.

Het diner gebruiken we in het Scaligero, 7 via Guglielmo Marconi.

 's Avonds, na het diner gaan we naar de oude Romeinse Arena, waar de opera Carmen wordt opgevoerd.

Voor de Arena is het plein, Piazza Bra, waar we kunnen wachten totdat we de Arena in kunnen. Alvorens toegang te verkrijgen werden we onderworpen aan een tassen controle. Het is namelijk niet toegestaan om paraplu's, camera's met telelenzen, scherpe voorwerpen e.d. mee te nemen in de Arena. De camera's werden in een kluisje opgeborgen en kon na afloop weer worden opgehaald. Ook tijdens de uitvoering werd er op gelet dat er geen foto's gemaakt werden.

De voorstelling kan beginnen. Bij de derde gongslag worden iedereen geacht plaats te nemen.

Geschiedenis:

Bizet kreeg na de uitvoering van zijn succesvolle stuk Djamileh de opdracht een nieuw werk te schrijven voor het Opéra-Comique-theater. Zijn opéra comique op basis van Prosper Mérimées novelle Carmen stuitte echter op verzet, omdat het onderwerp te uitdagend zou zijn voor het publiek van het familietheater. De componist werd gedwongen zijn stuk op een aantal punten te wijzigen en de nadruk meer op de eenvoudige Micaëla en andere "conventionele" personages te leggen. De grote steun van titelrolvertolkster Célestine Galli-Marié behoedde Bizet voor nog ingrijpendere wijzigingen.
Bizet gaf met het onderwerp in zijn opera Carmen de aanzet tot het verisme, een operagenre dat vijftien jaar later tot volle ontwikkeling zou komen en vooral de Italiaanse opera zou domineren. In dit opzicht kan Bizet beschouwd worden als een pionier.
De première werd geen groot succes, hoewel de reacties ook niet eensluidend negatief waren. Na 48 voorstellingen werd de productie in februari 1876 van het podium gehaald. De herleving kwam acht jaar later, in april 1883. Toen Galli-Marié in oktober van dat jaar de titelrol weer ging vertolken stroomde de zaal keer op keer vol. In 1904 kende de opéra comique zijn duizendste voorstelling.
Ondertussen was Carmen buiten Frankrijk zeer populair geworden. Al op 23 oktober 1875 (Bizet was kort daarvoor, op 3 juni, overleden) ging een door Ernest Guiraud bewerkte versie in première in Wenen. De voor de opéra comique kenmerkende gesproken dialogen waren in deze uitvoering vervangen door gezongen recitatieven. Andere steden volgden al snel: Antwerpen, Brussel en Boedapest in 1876, Sint-Petersburg, Stockholm, Londen, Dublin en New York in 1878. Carmen kreeg een mythische status en de Habanera ("L'amour est un oiseau rebelle..."), de eerste aria van de titelrol, is uitgegroeid tot een van de bekendste uit het gehele operarepertoire.
Terwijl de opera de wereld veroverde, werd het werk keer op keer aangepast aan plaatselijke conventies. De oorspronkelijke opéra comique wordt zelden nog opgevoerd, maar de "oerversie" beleefde nog wel een comeback in het jaar 1970. Sindsdien wordt ook die steeds vaker weer opgevoerd.

Het werd een latertje deze avond. Rond half drie kwamen we weer terug in het hotel.Maar het programma voor de volgende dag is gepland in de middag, zodat we bij het hotel nog wat konden uitrusten.

Donderdag 12 juli 2018

's Morgens zijn we vrij. Tot onze verrassing bleek dat er geen water uit de kraan kwam en dat douchen dus ook niet mogelijk was. er bleek iets mis te zijn met een pomp, maar men verzekerde ons dat met een uurtje weer water zou zijn. Na het ontbijt weer op de kamer te zijn kwam er alleen maar bruin water uit de kraan kwam. Maar gelang de kraan bleef lopen werd het water weer schoner en kon het weer worden gebruikt.
Tijd om uit te rusten van vorige avond. De lunch gebruiken we in in Sirmione. We zoeken wel een plek voor de lunch. In de middag rijden we naar Sirmione, een schiereiland aan de zuidkant van het Gardameer. Het plaatsje is geheel autoluw. Wandelend kunnen we het stadje inlopen.

Rocca Scaligera. Deze toeristische trekpleister is gebouwd rond het kasteel (Castello) Rocca Scaligera, een voorbeeld van 15de-eeuwse Italiaanse bouwkunst.

Aan de linkerzijde het restaurant San Loritzo, Hier hebben wij de lunch gebruikt.

Een Calzone, net genoeg voor één persoon. 

 

Monument ter nagedachtenis van de zeelieden van Sermione. "Salva o gran dio la nostra nazione." Redding of grote God, onze natie

 


Deze mooie zin geschreven op het monument voor de zeelieden van Sirmione is echt profetisch in dit slechte moment dat onze geliefde Aarde doormaakt. Soevereiniteit behoort toe aan de mensen die het uitoefenen via haar vrij gekozen vertegenwoordigers ... helaas voor veel politici, die bij de volgende verkiezingen ernstig zullen worden afgestraft, is het niet zo, Italië is van de Italianen die worden bestuurd door degenen die kiezen.

Sirmione is een gemeente in de Italiaanse provincie Brescia, in de regio Lombardije. Het historische centrum bevindt zich op het schiereiland van Sirmione in het Gardameer.

Op de uiterste noordpunt van het schiereiland liggen de Grotte di Catullo. Op dit terrein staan nog enkele Romeinse huizen die worden geflankeerd door zuilengangen. Er zijn verder een bad en zwembad te vinden.

Het stadje heeft ook een klein haventje, waar talloze kleine, veelkleurige sloepjes aangemeerd liggen waarmee men een tochtje op het Gardameer kan maken. Er is één hoofdstraat die leidt naar het hoogste punt van Sirmione, vanwaar men het Gardameer kan aanschouwen. In het oostelijke deel van Sirmione loopt een pad dat langs borrelende zwavelbronnen voert. Het warme water komt van onder het meer naar boven en heeft geneeskrachtige werking.
In Sirmione bevinden twee kuurinstellingen, een bevindt zich bij Le Grotte di Catullo op het puntje van het schiereiland, de andere op het vasteland. Er zijn veel hotels waarvan enkele het zwavelrijke water oppompen voor hun gasten.
In het hoogseizoen kunnen veel toeristen de plaats bezoeken waardoor het erg druk kan zijn.

Het kerkje is opgedragen aan de Madonna S. Maria della Neve, patroonheilige van Sirmione. Het werd gebouwd in 400. De ingangsgevel is versierd met terracotta en wordt gekenmerkt door een portiek met vijf bogen. Het interieur heeft een enkele boog en heeft vijf altaren. Op de belangrijkste is het standbeeld van S. Maria. De fresco's zijn van 400. Het prachtige crucifix is ​​van 500. Het bevindt zich in een fascinerende positie. Het is de parochiekerk van Sirmione.

Uitkijkend over het Gardameer wachten we tot het weer tijd is om met de bus naar het hotel te gaan. 

Daar wacht ons diner en een avond verpozen op het terras.  

Vrijdag 13 juli 2018

In de ochtend zijn we vrij. Ik waag het toch nog om naar Torri del Benaco te gaan. Deze keer wil ik gebruik maken van het openbaar vervoer.

De Strada Padana Superiore loopt op de Bresciaanse oevers van het meer, van Peschiera del Garda naar Desenzano del Garda. Van daar kun je over de Strada Statale naar Salò, waar de weg veranderd in de Gardesana Occidentale, die van Salò naar Riva del Garda leidt. De Gardesana Orientale weg op de Veronese oever van het meer loopt van Peschiera del Garda helemaal naar Riva del Garda. De halte is halverwege het hotel en Torri. En eigenlijk een stukje van niks, de volgende halte stopte weliswaar dicht bij de pinautomaat. En ik mocht gratis met de bus voor die ene halte.

In de middag brengen we een bezoek aan een wijnhuis in de omgeving van het Gardameer. 

 

Naast wijn wordt er ook olijven en honing verwerkt.

Daarna gaan we voor het diner naar Verona. Restaurant Scaligero heeft voor ons wederom een heerlijk menu samengesteld.

Na het diner begeven wij ons naar de Arena voor het bijwonen van de opera Turandot van Giacomo Puccini.

Turandot is Puccini’s laatste opera. Hij stierf voordat hij het werk kon voltooien. De laatste muziek die Puccini voor Turandot componeerde, behoort tot zijn meest aangrijpende: de scène waarin de slavin Liu zelfmoord pleegt. Voor Franco Alfano die de opdracht kreeg de opera af te maken, werd het een onmogelijke taak om het einde nog boven deze climax uit te laten stijgen. Turandot vertelt het verhaal van een harteloze en helaas bijzonder machtige Chinese prinses. Alle mannen die naar haar hand dingen, krijgen drie raadsels voorgeschoteld. Lossen ze die niet op, dan sterven ze op het schavot. Natuurlijk komt op een dag een man die alle antwoorden raadt: prins Calaf ofwel de tenor die de hitaria Nessun Dorma mag zingen (hier Salvatore Lucitra in mogelijk een van zijn laatste opnamen; de tenor stierf op 5 september 2011 aan de gevolgen van een ongeluk). Maar in deze productie zijn het niet de zangers die de show stelen. Regie en decorontwerp waren immers in handen van Franco Zeffirelli. En dat betekent prachtige plaatjes: een stukje Verboden Stad, nagebouwd in de Arena van Verona. Een kenner van het oude China zal fouten kunnen ontdekken (zo bestaat het Negen Draken Scherm uit tien draken). Maar de details zijn overweldigend. Een feest voor het oog! 

Het verhaal - Akte I

In Peking, voor de muur van de keizerlijke binnenstad, leest een mandarijn het volk een keizerlijk decreet voor: Prinses Turandot, dochter van Keizer Altoum, zal trouwen met een huwelijkskandidaat van koninklijken bloede die in staat is haar drie raadsels op te lossen. Kan hij dit niet dan wordt hij ter dood gebracht. Het laatste slachtoffer is de prins van Perzië die binnenkort terechtgesteld zal worden. Het volk is enthousiast over het vooruitzicht weer een executie te kunnen bijwonen en er ontstaat een enorm gedrang. Hierdoor wordt een oude blinde man onder de voet gelopen, die door de jonge slavin, Liù wordt vergezeld. Ze worden uit hun benarde positie gered door Calaf, die de oude man herkent als zijn doodgewaande vader, Koning Timur. Beiden zijn op de vlucht voor diegenen die hen van de troon gestoten hebben. De prins van Perzië begeeft zich naar het schavot en de Prinses verschijnt op haar balkon. De menigte smeekt Turandot om genade. Maar tevergeefs. De terechtstelling wordt voltrokken. Calaf is zeer gefascineerd door Turandots schoonheid. Hij wil de volgende huwelijkskandidaat zijn. Ondanks de pogingen van Timur, Liù en de drie keizerlijke ministers, Ping, Pang en Pong, hem ervan te weerhouden, slaat hij op de fatale gong. Dat is het teken dat hij zijn kans wil wagen.

Akte II De drie ministers denken met weemoed terug aan de tijd voor Turandot`s terreurbeleid. Er zijn al 13 mannen terechtgesteld. Ze verlangen naar het moment dat Turandot liefde en vrede vindt. Het vertrouwde geluid van het volk dat zich verzamelt om de volgende kandidaat te leren kennen, brengt hen terug naar de realiteit. De oude keizer Altoum geeft de prins de raad om zich terug te trekken, maar Calaf weigert obstinaat. Dan verschijnt Turandot op de trap en vertelt waarom zij haar aanbidders op een dergelijke gruwelijke wijze behandelt. Eeuwen geleden werd een stammoeder van haar door een Tartanenvorst verkracht. Zij wil haar wreken en zelf ongerept blijven. Ze geeft Calaf een laatste gelegenheid om zich terug te trekken, maar hij weigert. Een voor een stelt zij haar raadsels en één voor één geeft Calaf het juiste antwoord. De ontzette en verslagen Turandot smeekt haar vader om haar van haar eigen gelofte te ontslaan, maar Altoum herinnert haar eraan dat een eed heilig is. Turandot wendt zich nu tot de prins en vraagt of hij haar tegen haar zin wenst te bezitten. Hij antwoordt dat hij haar vol liefde wenst en geeft haar de gelegenheid tot revanche. Als zij voor de dageraad kan ontdekken hoe zijn naam luidt, zal hij zich laten terechtstellen. Ontdekt ze zijn naam niet, dan wordt Turandot zijn bruid.

Akte III

Turandot heeft haar ministers bevolen om uit te vissen hoe de naam van de vreemde Prins is. Ping, Pang en Pong proberen hem op allerlei slinkse manieren zijn naam te ontfutselen. Plotseling komt een groep mensen aangelopen die de oude Koning Timur en Liù meeslepen. Zij zeggen dat ze gezien hebben dat beiden met Calaf gesproken hebben. De dappere Liù zegt dat zij alleen zijn naam kent, maar weigert die te onthullen. Turandot geeft de beul het bevel om haar te martelen, maar Liù geeft geen krimp. Ze zegt tegen Turandot dat haar liefde voor de Prins haar de kracht geeft om de martelingen te weerstaan. Ze neemt afscheid van Calaf. Na nieuwe martelingen trekt Liù plotseling een dolk uit de riem van een van de soldaten en steekt zichzelf dood. Als de prins en Turandot samen zijn, kust hij haar vurig op de mond. Die kus breekt haar wil en ze beseft voor de eerste maal dat ze van hem houdt. Ze voelt zich vernederd en smeekt hem om weg te gaan, maar de prins zegt haar zijn naam en legt zo zijn leven in haar handen. Bij dageraad vertelt Turandot de naam van de prins voor haar heet hij Liefde.

Eén groot spektakel, helemaal als de verboden stad achter de schermen zichtbaar wordt. In tegenstelling van de opera Carmen zijn we nu een uur vroeger in het hotel. 

Zaterdag 14 juli 2018

Vandaag staat in het teken van een rondvaart over het Gardameer. De hoge verwachtingen werden snel teniet gedaan als blijkt dat het geen rondvaart is, maar slechts een overvaart van Riva naar Limone en Malcesine en geen toelichting over het Gardameer of de steden die we gingen aandoen. Mogelijk dat voor dit onderdeel een andere optie gezocht gaan worden.

Van Riva hebben we dan ook weinig gezien. Maar een enkele foto kon toch genomen worden.

De naam van de boot, Moby Dick, blijkt later z'n naam eer aan te doen. 

Zo te zien aan de golven is het volle kracht vooruit.

Binnen de kortste keer komen in we Limone aan.

Tot aan de jaren ’40 van de vorige eeuw was Limone een geïsoleerd dorp, slechts bereikbaar via het meer of door de bergen. De aanleg van de weg rondom het meer haalde Limone uit haar isolement. De zogeheten Strada Gardesana zorgde voor een grote ontwikkeling in het toerisme.

Tegenwoordig heeft de bezoeker van Limone sul Garda de keus uit maar liefst 65 hotels, drie campings en vele appartementen en vakantiehuizen. Maar het moderne toerisme heeft de bijzondere sfeer van Limone niet aangetast. De typische sfeer in het vissersdorpje is goed bewaard gebleven. Het pittoreske centrum met oude huizen en smalle straatjes en de haven bieden eindeloze mogelijkheden voor ontspannen wandelingen. Zowel landinwaarts als langs het meer.
Leuk weetje; in april 2008 zijn rond Limone spectaculaire achtervolgingsscènes opgenomen voor de 22e James Bond film Quantum of Solace. Met name in de tunnels richting Tremosine en Riva.

Hier aan het water van het Gardameer, hotel All´Azzurro, hebben we onder de limoenen onze lunch verorberd. Terug naar de haven waar de veerboot ons naar de volgende stad zal brengen. Ook hier heeft de schipper de volle vaart op het oog. Ik weet niet of er op het Gardameer de schippers zich aan de snelheid moeten houden, maar gelet op de golven leek het wel of in een speedboot zaten.

De volgende stad die we aandoen is Malcesine. Ik weet niet of de weergoden rekening met stuurmanskunst van de schipper, maar hoe meer we Malcesine naderde, hoe harder het begon te regenen. Hierdoor was de kans verkeken om dit plaatsje te verkennen. We prijzen ons gelukkig dat het internet ook hier weer een uitkomst biedt.

                                                                            Hier hebben we, onder het genot van een

                                                                            versnapering, nog even  kunnen schuilen

                                                                            tegen de regen.

 

Bij dit busstation hebben we rond vijf uur met Andre afgesproken, zodat hij ons weer naar het hotel terug kon brengen.

Vanavond na het diner moeten de koffers weer gepakt worden, want morgen staat het vertrek voor de terugreis voor de deur.

Zondag 15 juli 2018

Onze laatste dag aan het Gardameer. Via Oostenrijk rijden we naar het hotel in Zuid-Duitsland.

Nog even wat foto´s maken dan instappen en op weg.

 

 

 

 

Ondertussen zijn we de Italiaans-Oosterijkse grens gepasseerd.

En soms moet er ook nog getankt worden.

Een verplichte stop voor Andre i.v.m. de rijtijdenwet.

 

Vanwege het feit dat er in weekeinden niet met de vrachtwagen gereden mag worden, hadden de chauffeurs een kampeerkeuken ingericht om zich te verpozen.

Maandag 16 juli 2018

De terugreis. Via Duitsland rijden we richting Nederland. 

Dan is de reis ten einde met een kostelijk diner  bij Bob´s Food % Drinks Restaurant in Uitgeest.

Met een diner wordt deze muziekreis afgesloten. Waarna de taxi klaar staat om ons weer huis te brengen. 

Een uitzonderlijke reis met als hoogtepunt de Arena in Verona. Beide opera´s kunnen we thuis nog terugzien. We hebben zowel van de opera Carmen als Turandot de DVD´s weten te bemachtigen.