Onze eerste stop is koffie in Devonport. In een winkelcentrum, naast een bioscoop. In de Rooke Street Mall. Vandaar gaan we naar kust. Bij de Mersey Bluff Lighthouse is een wandelpad aangelegd naar de rotsen van Devonport.
Vanaf dat punt is goed te zien hoe de golven inbeuken op de kust.
We zien hier vandaan de monding van Mersey River.
De Mersey Bluff Lighthouse is in 1889 gebouwd voor de somma van 1559 Aus.pound. In 1920 werd er gas gebruikt om de lamp te verlichten. In 1952 is de toren omgeschakeld op stroom.
Verder gereden naar Braddons Lookout. Dit ligt tussen Devonport en Ulverstone aan de noordkust.
Hier hebben uitzicht over de landerijen en Devonport.
Hier kunnen ook zien wat, vanuit de lucht, lijkt op ronde cirkels in het land.
Door de beregeningsinstallatie in het midden vast te zetten, draait deze langzaam en zorgt ervoor dat het water over rond stuk besproeid wordt.
Op de lookout zijn plaquettes aangebracht waarop men kan hoe de omgeving is. Ook wordt een stukje geschiedenis weergegeven van de omgeving.
In Tasmanie worden, onder strikte regels en controles, Papavers gekweekt. Deze worden voornamelijk voor medische doeleinden geteeld.
Onze volgende stop is Preston Falls. Een waterval van zo'n 25 meter diep. Naar de lookout is een wandelpad aangelegd.
Een bruggetje overbrugt het beekje.
Eerst zie je een meertje dat opeens eindigd.
En staande op de lookout zie je waar het water van het meertje naar toe gaat. Het stort 25 meter diep in de ravijn.
Gea kijkt of de foto, die ze heeft genomen goed gelukt is.
Vandaar gaan we door een steeds veranderd landschap naar Gunns Plains. Een dal waar de rivier Leven doorstroomt. In het dal is het Wings Wildlife Park gevestigt.
Hier wordt in een natuurlijke zetting de dieren gehouden die onder meer in Tasmanië voorkomen.
Kangaroos, Wallabies en natuurlijk de Tasmanian Devils. De kangaroos eten hier uit je hand.
Rond één uur worden de devils gevoerd. Dat wil zeggen ze krijgen een bot met vlees. Tasmanian Devils zijn geen jagers, zij zijn aaseters. Dode dieren in het wild is het voedsel dat tot zich nemen.
Eigenlijk zijn het heel nuttige dieren. Zij ruimen het woud op. De Tasmanian Devils zijn verwant aan de Kangaroos, de jongen worden grootgebracht in hun buidels.
Een jong duiveltje laat zich op de arm van een verzorgster door het publiek aaien.
Gea wil die ervaring ook wel meemaken.
We mogen het park verlaten, maar als we er weer in wilde, kon dat op vertoon van een stempel op de hand. Tijd voor een onderbreken voor de lunch. Bij het park is een picknick plek, waar we kunnen lunchen. Na het eten gaan we nog even het park in. In grote basins worden diverse soorten forellen gehouden. Bij de receptie hebben we vissenvoer gekregen om de forellen te voeren.
We worden door een van de verzorgersters geroepen, want de koala's worden gevoerd. Zij zijn heel kieskeurig wat hun eten betreft. De bladen van de ecalyptus bomen moeten vers zijn, anders laten zij het staan.
We hebben een plattegrond gekregen van het park met de tijden dat de Devils en de Koala's worden gevoerd. Het Wing's Widlife Park ligt in het Leven Valley.
Vanaf de heuvel geeft het uitzicht een mooi overzicht van het park.
Gea heeft er een vriendje bij.
Tijd om weer verder te gaan. Onze volgende stop is George Woodhouse Lookout. Hier hebben een prachtig uitzicht van de vallei.
Op weg naar het plaatsje Penguin. Daar staat een replica van een hollandse windmolen: "Wipmolen".
Het is als een geschenk van de Nederlandse bevolking die zich in Penguin hebben gevestigd. Dit ter ere van het twee-honderd jarig bestaan van Australië. En het is ter nagedachtenis aan Jannetje Tjaers, vrouw van Abel Janszoon Tasman, aangeboden.
Het interieur is in hollandse stijl.
En ik denk dat de molenaar thuis is.
Helemaal vanuit Nederland op een molen in Tasmanië.
Penguin dankt zijn naam aan..."The town was named by the botanist Ronald Campbell Gunn for the Fairy Penguin rookeries that are common along the less populated areas of the coast."
Zelfs de prullebakken zijn in de stijl van penguins.
De ouders van Dineke hebben in Penguin gewoond, daar zijn ze begonnen in Tasmanië. Niet ver van het centrum is het gebied: "Lillico BeachtConservation Area". Hier komen een grote kolonie penguins tussen november en januari aan land om te broeden en hun jongen groot te brengen. Ook hier gaat het om de rust voor de natuur en is het verboden deze rust, op welke manier ook, te verstoren.
Ulverstone is niet zo ver van Penguin. Langs de kust is het gezicht op de zee erg mooi en steeds weer iets anders. Gerard zijn ouders hebben in Ulverstone gewoond.
Een drietal eilanden dicht bij de kust worden de Three Sisters genoemd. Je kunt aan de donkere kleur zien hoe hoog het water kan komen bij vloed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten