Campbell Town is een plaats met een hoog koloniale gehalte. In de hoofdstraat ligt een rij stenen waarin de namen van de veroordeelde zijn ingegraveerd.
De hoofdstraat is erg breed, het lijkt wel een snelweg. De maximum snelheid in een plaats is 50 km/u en daar wordt streng op gecontroleerd. Flitspalen zijn daar onbekend, maar laserguns destemeer.
We komen daar een "ouderwetse" snoepwinkel tegen. Deze verkoopt alleen maar snoep en we vinden daar ook wat bij ons alleen in december tegenkomt.
En nederlands drop.
De winkel heeft een aandoenlijke naam: "A Little Piece of Heaven".
Even verderop staat een beeldengroep die een stuk van de geschiedenis van Tasmanië weer geeft.
Onze volgende stop is het plaatsje Ross.
Een oude "Tearoom" domineerd de hoofdstraat van Ross.
In de zon het terras zeer aantrekkelijk, maar in winterse omstandigheden is het binnen met een open haard ook niet te versmaden.
Het Tasmanian Woolcentre huist een museum waar wol een prominente plaats in neemt.
Rambo kennen we van een film, maar in Ross is het een schaap.
De geschiedenis verteld ook over de periode waar de gevangenen uit Engeland aan het werk werden gezet.
Het wol van de diverse soorten schapen staan in bakken uitgestald.
Zonder woorden.
In Tasmanië vindt je veel monumenten die herinneren aan de 1e wereldoorlog.
Uit de koloniale tijd vinden we een brug die door twee veroordeelde metselaars is geconstrueerd. Met behulp van een groep veroordeelden is de brug gebouwd. In 1836 is de brug geopende door Governor Arthur. De twee metselaars kregen bij de opening een general pardon en konden staan en gaan waar ze wilde. Op een van de stenen van de boog heeft een metselaar zijn gezicht gebruikt om de brug te sieren.
Een oude kerk siert het stadje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten