dinsdag 6 maart 2012

Vakantie in Tasmanie - vrijdag 24 februari 2012

6 uur, de wekker loopt af. Ontbijten en daarna de auto laden. Gerard is snipverkouden, Dineke aan de betere hand, Gea hoest nog wel een beetje en ik heb nergens last van.

Met de auto naar de westkust.  Onze bestemming is Strahan.

De eerste stop is Craddle Mountain, een natuurreservaat. Je mag daar zelf (tegen betaling) met de auto doorrijden als het niet te druk is. Anders moet je met de bus. Je kunt daar lange wandelingen maken. Voorwaarde is dat je je naam en de bijzonderheden in een boek schrijft. En als je terug bent moet je je afmelden. Dit wordt gecontroleerd en als er iemand zijn terugkeer niet gemeld heeft wordt een zoektocht op touw gezet.


In de natuurparken zijn veelal picknickplaatsen ingericht. Op zo’n plaats kunnen we koffie en thee maken. De bijzonderheid van Craddle Mountain is de chalet dat in 1912 door een Oosterijks en Australies echtpaar is gebouwd en tevens als een rustplaats voor gasten diende. Zij hielden zich aan een motto, die ook bij de ingang van het chalet is aangebracht:

  “This is Waldheim, where there is no time and nothing matters.”


De chalet die er nu staat is een copy van het oorspronkelijke gebouw en is ingericht als een museum.



Verder gereden en op verschillende plaatsen gestopt om foto’s te maken. Ik ben blij dat ik gebruik kan maken van de digitale fotografie. Anders had het ontwikkelen en afdrukken kapitalen gekost.

Aan Dove’s Lake zijn we gestopt voor een korte wandeling. Aan het meer is een boothuis, dat is het doel van de wandeling.


Onderweg zien we een “Echidnas”, een egel. Langs de wegen kunnen we veel dieren tegenkomen. Ook zien we veel dode, aangereden dieren. De meeste worden in de late avond- en nachturen aangereden.


We stoppen nog even bij de “Rainforest-Pencil Pine Falls”, een waterval.





Rainforest-Pencil Pine dankt zijn naam aan de Pijnbomen die in het woud groeien.
We hebben nog enkele stops voordat we in Strahan aankomen. Tijdens één van die stops komen we, bij en picknick plek, een echtpaar tegen die Gerard en Dineke al eerder hebben ontmoet. De vrouw is een Hollandse die, ondanks dat ze al enige jaren in Australië woont, nog goed Hollands spreekt.

Tijdens een volgende stop zien we een “Wallaby”, deze soort is kleiner dan de Kangaroe op het vaste land van Australië.

In de buurt van Lake Plimsoll vinden we een ideale plek om even rust te nemen. Gelegen vlakbij een brug waar de rivier in Lake Plimsoll uitstroomt.


 

Vakantie in Tasmanie - donderdag 23 februari 2012

De temperatuur ligt zo rond de 24°

Gerard is om zes uur naar zijn werk gegaan. Dineke is thuis gebleven, is wel wat aan de betere hand. Ook de wasmachine heeft z’n werk gedaan. De was hangt buiten aan de lijn te drogen.


De lunch hebben we, Dineke’s moeder, Dineke, Gea en ik, bij ETC gegeten. ETC betekend: Elisabeth Town Centre.  Na de lunch hebben we een kaasfabriek bezocht. De Ashgrove Cheese Farm. Ze maken daar verschillende soorten kaas. De meeste zijn op de Engelse leest geschoeid. Zoals Chedder en Gloucester.


Rondom het gebouw staan levens grote koeien in de diverse kleuren.



In de verkoopruimte (winkel) is het ook mogelijk om wat kaassoorten te proeven. Niet alle soorten zijn voor ons lekker.

Niet ver van de kaasfabriek is een boerderij die zich bezig houdt met het bereiden van honing. Op grote tafels stonden potjes waarin verschillende honing zat, welke je kon proeven.


In een afgeschermde ruimte stonden enkele bijenkasten.  Deze waren met een honingraat verbonden binnen in de ruimte.



Voor Gea’s hobby was er ook nog wat in de aanbieding. Een vingerhoed van een bijenhuis met bij.



Buiten het gebouw was een display van bijen. Polly lijkt er twee vrienden bij te hebben gekregen.



Eerst hebben we Dineke’s moeder thuis gebracht voordat we uitgebreid gingen winkelen. Daarna huiswaarts gekeerd. Gerard blijkt een fikse verkoudheid te hebben. We hebben gegeten en daarna de koffers voor de volgende morgen ingepakt. We blijven een weekend van huis. Het enige wat we weten is, dat we met een boot gaan varen en dat we met een trein meegaan.

7 uur op, zo vroeg naar bed is de boodschap.