Vakantie in Tasmanie - donderdag 8 maart 2012

Vandaag niet zo'n bijzondere dag. Moet ook kunnen.
Morgen gaan we richting Hobart. Dus vandaag de koffer inpakken.

Hobart is de hoofdstad van Tasmanië en ligt aan de voet van Mount Wellington. De berg is 1271 meters hoog. De rivier de Derwent stroomt door Hobart en komt uit in de Tasman Zee.

Vakantie in Tasmanie - woensdag 7 maart 2012

Vandaag is het Gerard's en Dineke's trouwdag. 's Morgens zijn we binnen gebleven. 's Middags zijn we Delorain ingegaan. Gea heeft inormatie ingewonnen over de busverbinding met Launceston.
Uit het overzicht blijkt hoe wij, in Holland, verwend zijn.

Een voorbeeld is dat vanuit Delorain om 8.20, 9.40 en 11.45 een bus vertrekt naar Launceston.
En komt dan respectievelijk om 9.00, 10.30 en 12.30 uur in Launceston aan.
Als je terug wilt naar Delorain gaat om 13.30, 16.30 en 17.45 uur de bus uit Launceston.
De bus van 17.45 uur is de laatste bus naar Delorain.

Wij willen volgende week de bus van 12.30 uur naar Launceston. De bushalte is voor de Tourist Information, waar je ook de kaartjes moet kopen. Wij hebben dan geluk dat Dineke ons bij het busstation zal ophalen. Met Dineke hebben we afgesproken dat wij haar bij de supermarkt zullen opwachten. Er moeten tenslotte ook boodschappen gedaan worden. Vanavond gaan we met z'n vijfen uit eten in het restaurant van het Empire Hotel.

Het heeft een Thaise keuken en het ziet er goed uit.

Vakantie in Tasmanie - dinsdag 6 maart 2012

Gea heeft 's morgens de was gedaan. Er staat een redelijke wind, dus de was is gauw droog.
De temperatuur is vanmiddag 21.0° in huis en buiten is het 19.3°
Het weer is normaal voor de tijd van het jaar. Er zijn ook uitschieters van rond de 24°
's Middags zijn we Delorain ingegaan. Morgen vieren Gerard en Dineke hun 42-jarige huwelijksdag.
Dus een bezoek aan de bloemenzaak is aan de orde. De inrichting van een bloemenzaak is iets anders dan we gewend zijn. Bijvoorbeeld de bloemen worden bewaard in een koelcel. Dit vanwege de sommige hoge temperaturen die in Tasmanië voorkomen. Ook is het assortiment is minder dan in onze gemiddelde bloemenzaak. Bloemen en planten koop je eerder bij een tuinder dan in de winkel. Op de markten bieden de telers veelal een ruimere soort aan planten en bloemen. We vinden voor de gelegenheid van de trouwdag een mooi bloemstuk. Als verrassing zetten we deze op de tafel. Gerard heeft voor Dineke ook een bloemstuk gekocht.

We willen het echtpaar morgenavond uit eten nemen.
Echter wij zijn niet zo bekend, dus laten we het aan hen over waar we naar toe gaan.
Vanavond zijn we uitgenodig bij een buurvrouw van Gerard en Dineke.
Wanda, is ruim tachtig jaar en is geboren in het huis waar nu Gerard en Dineke wonen.
Ze heeft jaren gewerkt als accountant bij een bank in Delorain en is al jaren gepensioneerd.

Vakantie in Tasmanie - maandag 5 maart 2012

Betijds opgestaan, ontbeten en op weg naar Devonport. Als we op weg gaan zien we een regenboog boven de bergen.

Onze eerste stop is koffie in Devonport. In een winkelcentrum, naast een bioscoop. In de Rooke  Street Mall. Vandaar gaan we naar kust. Bij de Mersey Bluff Lighthouse is een wandelpad aangelegd naar de rotsen van Devonport.

Vanaf dat punt is goed te zien hoe de golven inbeuken op de kust.

We zien hier vandaan de monding van Mersey River.

De Mersey Bluff Lighthouse is in 1889 gebouwd voor de somma van 1559 Aus.pound. In 1920 werd er gas gebruikt om de lamp te verlichten. In 1952 is de toren omgeschakeld op stroom.

Verder gereden naar Braddons Lookout. Dit ligt tussen Devonport en Ulverstone aan de noordkust.
Hier hebben uitzicht over de landerijen en Devonport.

Hier kunnen ook zien wat, vanuit de lucht, lijkt op ronde cirkels in het land.
Door de beregeningsinstallatie in het midden vast te zetten, draait deze langzaam en zorgt ervoor dat het water over rond stuk besproeid wordt.

Op de lookout zijn plaquettes aangebracht waarop men kan hoe de omgeving is. Ook wordt een stukje geschiedenis weergegeven van de omgeving.

In Tasmanie worden, onder strikte regels en controles, Papavers gekweekt. Deze worden voornamelijk voor medische doeleinden geteeld.

Onze volgende stop is Preston Falls. Een waterval van zo'n 25 meter diep. Naar de lookout is een wandelpad aangelegd.

Een bruggetje overbrugt het beekje.

Eerst zie je een meertje dat opeens eindigd.

En staande op de lookout zie je waar het water van het meertje naar toe gaat. Het stort 25 meter diep in de ravijn.

Gea kijkt of de foto, die ze heeft genomen goed gelukt is.

Vandaar gaan we door een steeds veranderd landschap naar Gunns Plains. Een dal waar de rivier Leven doorstroomt. In het dal is het Wings Wildlife Park gevestigt.

Hier wordt in een natuurlijke zetting de dieren gehouden die onder meer in Tasmanië voorkomen.
Kangaroos, Wallabies en natuurlijk de Tasmanian Devils. De kangaroos eten hier uit je hand.

Rond één uur worden de devils gevoerd. Dat wil zeggen ze krijgen een bot met vlees. Tasmanian Devils zijn geen jagers, zij zijn aaseters. Dode dieren in het wild is het voedsel dat tot zich nemen.
Eigenlijk zijn het heel nuttige dieren. Zij ruimen het woud op. De Tasmanian Devils zijn verwant aan de Kangaroos, de jongen worden grootgebracht in hun buidels.

Een jong duiveltje laat zich op de arm van een verzorgster door het publiek aaien.

Gea wil die ervaring ook wel meemaken.

We mogen het park verlaten, maar als we er weer in wilde, kon dat op vertoon van een stempel op de hand. Tijd voor een onderbreken voor de lunch. Bij het park is een picknick plek, waar we kunnen lunchen. Na het eten gaan we nog even het park in. In grote basins worden diverse soorten forellen gehouden. Bij de receptie hebben we vissenvoer gekregen om de forellen te voeren.

We worden door een van de verzorgersters geroepen, want de koala's worden gevoerd. Zij zijn heel kieskeurig wat hun eten betreft. De bladen van de ecalyptus bomen moeten vers zijn, anders laten zij het staan.

We hebben een plattegrond gekregen van het park met de tijden dat de Devils en de Koala's worden gevoerd. Het Wing's Widlife Park ligt in het Leven Valley.

Vanaf de heuvel geeft het uitzicht een mooi overzicht van het park.

Gea heeft er een vriendje bij.

Tijd om weer verder te gaan. Onze volgende stop is George Woodhouse Lookout. Hier hebben een prachtig uitzicht van de vallei.

Op weg naar het plaatsje Penguin. Daar staat een replica van een hollandse windmolen: "Wipmolen".
Het is als een geschenk van de Nederlandse bevolking die zich in Penguin hebben gevestigd. Dit ter ere van het twee-honderd jarig bestaan van Australië. En het is ter nagedachtenis aan Jannetje Tjaers, vrouw van Abel Janszoon Tasman, aangeboden.

Het interieur is in hollandse stijl.

En ik denk dat de molenaar thuis is.

Helemaal vanuit Nederland op een molen in Tasmanië.

Penguin dankt zijn naam aan..."The town was named by the botanist Ronald Campbell Gunn for the Fairy Penguin rookeries that are common along the less populated areas of the coast."

Zelfs de prullebakken zijn in de stijl van penguins.

De ouders van Dineke hebben in Penguin gewoond, daar zijn ze begonnen in Tasmanië. Niet ver van het centrum is het gebied: "Lillico BeachtConservation Area". Hier komen een grote kolonie penguins tussen november en januari aan land om te broeden en hun jongen groot te brengen. Ook hier gaat het om de rust voor de natuur en is het verboden deze rust, op welke manier ook, te verstoren.

Ulverstone is niet zo ver van Penguin. Langs de kust is het gezicht op de zee erg mooi en steeds weer iets anders. Gerard zijn ouders hebben in Ulverstone gewoond.

Een drietal eilanden dicht bij de kust worden de Three Sisters genoemd. Je kunt aan de donkere kleur zien hoe hoog het water kan komen bij vloed.

Vakantie in Tasmanie - zaterdag 10 maart 2012

Ons appartement kijt uit op een gebouw van het gasbedrijf van Hobart.

Het appartementenhotel is een voormalige fabriek voor het verwerken van wol.

Een paar machines staan nog op de diverse verdiepingen.

Om 8 uur ontbeten. Daarna zijn we Hobart ingegaan om te winkelen.
Ik heb een adres gevonden waar ze postzegels verkopen. Mijn oog is gevallen op een jaarset van 2011.
In een winkelcentrum is een klok die op het hele en halve uur een deutje speelt en daarbij ook een muziekje en animatie weergeeft.

Daarna zijn we naar de havenbuurt gegaan. Daar is op zaterdag een grote markt. De Salamanca markt. Je kunt daar bijna van alles vinden. Het grootste gedeelte bestaat uit zelfgemaakt houtwerk voor de touristen. Kleding, groente en tweedehands spullen zijn daar ook in trek.
We hebben nog even gekeken bij een optreden van City of Hobart Highland Pipe Band.

Achter de markt zijn doorgangen die bij binnenplaatsen brengt. Daar is duidelijk te zien dat Hobart tegen de heuvels is gebouwd.

In een aandoenlijk winkeltje worden alleen spullen verkocht voor kleine meisjes. Een fee zit in een grot en daar worden de sprookjes verteld aan de kleintjes.

Via de telefoon heeft Gerard ons weer gevonden en gaan we de lunch gebruiken op een van de binnenplaatsen.

Een fontein herinnerd ons aan de ontdekking van Tasmanië door Abel Tasman.

Na de lunch gaan weer terug naar het appartement. Op de terugweg komen in een voormalige fabriekshal. Hier werd o.m. jam gemaakt en verpakt. Deze hal is geheel omgetoverd tot een horecagelegenheid en kleine winkeltjes waar je de atmosfeer van vroeger terug kunt vinden.

Een soort permanente tentoonstelling geeft aan hoe het vroeger was.

We gaan op weg naar Mount Wellington. Deze berg is 1270 meter hoog en op de top is een uitkijkpost. Hier heb je prachtig uitzicht over de stad Hobart en de omgeving van Hobart.
Onderweg komen we langs de Cascade Brewery, een bierbrouwerij die dateerd van 1824.

Voorts is het alleen maar klimmen tot de top. En als je er bent, dan heb je ook wat om naar te kijken.
De uitkijkpost is een hal met veel glas en een prachtig uitzicht.

Een stad aan je voeten.

Omgeveer 270 meter lager is een chalet, waar je gebruik kunt maken van een BBQ.
Het hout lig er al bij. Dit is om te voorkomen dat mensen zelf gaan hout sprokkelen.

Het uitzicht wordt wat belemmerd door de bomen, maar is een goede plek om om even te relexen.

Onze volgende stop is Mount Nelson. Mount Nelson is 340 meter hoog en heeft volledig uitzicht over de Storm Bay.

Dit punt werd gebruikt als signaalpunt om Hobart te waarschuwen voor de komst van vijandelijke schepen. Een foto uit vroegere tijden geeft weer hoe dat in z'n werk ging.

Terug in ons appartement hebben we Gerard en Dineke laten kennismaken met het spel Keezen.
We hadden het spel vanuit Nederland meegenomen. Met een taxi zijn we naar het Wrest Point Casino gereden. Daar hebben we wat gegeten en ons geluk beproefd met het gokken.
Begonnen met 50 dollar, gingen we weer weg met 183 dollar. 133 dollar winst. Niet gek.
Boven in het Wrest Point Hotel is een restaurant dat langzaam ronddraaid. Het duurt 77 minuten om geheel rond te draaien. Echter als je daar wilt eten is de 133 dollar niet voldoende voor één persoon.
Maar het uitzicht is prachtig. De brug die we ook vanaf Mount Wellington hebben gezien, is prachtig verlicht.

Wat later dan geplant gaan we met de taxi terug naar het appartement.
We moeten bijtijds op, want we gaan morgen naar het einde van de wereld.